Հիմա ընդունված է ծաղրել ցանկացած մտքի ցանկացած պրպտում ու ասել, թե էսով եք արա, դավադրապաշտներ եք, դավադրության տեսության եք հավատում-բան:
Բայց ասենք, ընչի՞ չի կարելի մտածել, որ օրինակ Ամերիկան կարող է Ռուսաստանի քթի տակ ուզենա կրակի օջախ բացել՝ ի պատասխան Ռուսաստանի՝ Սիրիայի հարցերում Ամերիկային դեմ կոնկրետ քայլեր անելու:
Կամ էդ ընչի՞ օրինակ չի կարելի ենթադրել, որ Թուրքիան տուզիկ Ալիևին կրակի է դրդում, կողքից էլ օգնում է, քանի որ իրենք իրար հետ միշտ էլ մեր դեմ հաշիվ ունեին ու ունեն ու կունենան, քանի գոյություն ունեն:
Ընչի՞ պիտի ես անընդհատ մտածեմ, որ Ալիևն իսկապես էդքան էշ ու հաստաճակատ անուղեղ ա, որ սենց մնում-մնում ինքն իրեն բռնկվում է, հետո հանգստանում:
Իսկ կարելի՞ է ես էլ ծաղրեմ Ալիևին տենց լրիվ ինքնիշխան ու ինքնագլուխ իշու մինը համարողներին: Ո՞նց են ընդհանրապես հիմա համազգային տըժժի թրենդերը:
