ՀՀ վաստակավոր սուսլիկ Լյովիկ Զուրաբյանն էնպես է խառնվել սահմանադրական բարեփոխումների լուրից, որ մի քանի չիր դառած ՀՀՇ-ականներով սահմափակվող իր աուդիտորիային չի դադարում մեկը մյուսի հետևից սպասվող փոփոխությունները քննադատող զեղումներ հրամցնել։ Պարոնն էնպիսի ջանասիրությամբ է օրենք-շմորենքի փոփոխությունից կառչում, ասես շանս կա, որ ներկա սահմանադրության պահպանման պարագայում հնարավոր է իրեն երբևէ Ծիծեռնակաբերդի հարևանությամբ գտնվող սև տան այգեպանի կոշիկների մաքրության պատասխանատուից բարձր այլ պաշտոն վստահեն։ Այս ձախողակը, ում որպես տղամարդ անձամբ խղճում եմ կնոջ կաբլուկի տակ հավերժ գերության մատնված լինելու համար, իր անփառունակ և տանջալից կարիերայի ընթացքում մեկ անգամ չէ, որ գործով ցույց է տվել, որ իր՝ քաղաքականությամբ զբաղվելու հարկադրվածությունը զուտ տունը պահելու անհրաժեշտությամբ է պայմանավորված, ու, որ լավ գնի դեպքում ազատորեն պատրաստ է տրվել ամենքին ու ցանկացածին։ Ու այս քաղաքական մարմնավաճառը, որը դեռ մեկի տեղերից դուրս չեկած մյուսի գիրկն է վազում, իրեն թույլ է տալիս քաղաքական տեսակետներ հնչեցնել ու ծաղրել սահմանադրության փոփոխված դրույթները, որոնք գրողների ինտելեկտուալ մակարդակը նրա համար միշտ անհաս բարձունք կլինի։ Ամոթ է։
Իր քաղաքական անճարակությունը բազում անգամներ ապացուցած այս մարդը, ով մեկ հյուրանոցային սրբիչին գերազանցող և երկուսին զիջող իր խարիզմայով չգիտես ինչպես հայտնվել է ԱԺ-ում, իրեն թույլ է տալիս խոսել մի բանից, որը չի հասկանում ու քննադատում է իրեն հատուկ հիմնավորումների բացակայությամբ։
Մանր կրիմինալ Լյովիկը օրեր առաջ ՀՀԿ-ականներին շանտաժի ենթարկելու և անձնական կյանքին վերաբերվող տեսանյութեր տարածելու գործով մանդատից չզրկվեց միայն իր ուգալովնիկ ենթակայից չմատնելու խոստում կորզած լինելու պատճառով ու հիմա էլ արագ կողմնորոշվել ու փոխել է իր գործունեության վեկտորը։ Քաղաքական գործիչ է վիդիշ լի։
Ամոթ է Լյովիկ։ Անցյալդ հիշիր, կերպարիդ մասին մտածիր ու սսկվիր։
