Սերժը, փաստորեն, ցուցադրաբար չմասնակցելով СНГ-ի նիստին, ընդգծեց իր և ողջ հայության վերաբերմունքն այդ կառույցին ու այդ կառույցում ընդգրկված երկրների ԱՆԿՅԱԼ ղեկավարներին: Ես հասկանում եմ միջինասիական երկրների կառավարիչներին, սրանք իրենց ողջ էությամբ թյուրք, քոչվոր են և որքան էլ նավթ ու գազի փողերով քաղաքակիրթ երևալու փորձեր անեն, միևնույն է՝ ձիապանն ու ոչխարաբույծը քաղաքակրթվելու համար պիտի հազարամյա ճանապարհ անցնեն: Սակայն Բելոռուսի ղեկավարի վերաբերմունքը, մեղմ ասած, անհասկանալի էր: Հայոց մեծ եղեռնի միջոցառումների օրերին նրա այցելությունը Վրաստան և արած հայտարարությունը Վրաստանի տարածքային ամբողջականությանն աջակցելու մասին, կարծում եմ, թքի մի մեծ կույտ էր Երևանում գտնվող Ռուսաստանի նախագահի կողմը: Սակայն 100-ամյակի միջոցառումներին նրա բացակայությունը վիրավորանք է հասցված ողջ հայ ժողովրդին և դա երկար կհիշվի:
Եթե Ս. Սարգսյանը «ուշանա» և չմասնակցի նաև եվրասիական միության այսօր երեկոյան կայանալիք նիստին և միայն վաղը՝ Մայիսի 9-ին, մասնակցելով շքերթին, անմիջապես վերադառնա Երևան, կարծում եմ՝ դա չափազանց ուժեղ քայլ կլինի:
Եվ ընդհանրապես: Ես կարծում եմ, որ Հայաստանը պետք է կասեցնի բոլոր այդ շինծու կառույցներում իր մասնակցությունը և պայմանագրեր ու համաձայնագրեր կնքի միայն և միայն ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԻ հետ, և այդ ղրղզ, ուզբեկ, ղազախ ու ավաղ նաև բելոռուսների հետ հաղորդակցվի միայն միջնորդավորված, Ռուսաստանի միջոցով:
Հերիք եղավ: Եկել է ժամանակը՝ իրերն իրենց անուններով կոչելու: Խաշնարածին պիտի խաշնարած ասել, և նա իր տեղը պիտի իմանա: Սա առաջին հերթին պիտի Ռուսաստանն անի, այլապես նա այս էլ որերորդ անգամ հայտնվելու է կոտրած տաշտակի առջև: Խաշնարածներին խղճալու և նրանց մեծահոգաբար մարդկանց շարքին դասելու, նրանց հետ հավասարը հավասարի պես հաց կիսելու, նրանց մարդ-կենդանուց մարդ-մարդ դարձնելու առումով մենք էլ մեծ փորձ ունենք... Ավաղ բոլորս գիտենք, թե դա ինչով է ավարտվում:
