Միշտ հեռու եմ մնացել իմ ներքո դատողությունները բարձրաձայնել՝ մտածելով, թե ինձ չեն հասկանա, թե դատողություններս անգրագետ կհամարեն: Բայց հիմա ինքս եմ ուզում բոլորիս մեղադրել դիվանագիտական և իրավագիտական տգիտության մեջ:
Արդեն քանի՜ տարի ազգովի սպասում ենք, թե ԱՄՆ նախագահի պաշտոնը զբաղեցնող մի կիսատ-պռատ նեգր ինչ կասի Ապրիլի 24-ի նախօրյակին, թե կօգտագործի արդյո՞ք «Ցեղասպանություն» եզրը... Ու երբ չի օգտագործում, ազգովի ողբում ենք, էդ նեգրի դիրքորոշումը համարում համազգային ողբերգություն:
ԻՆՉՈ՞Ւ:
Հանուն այն բանի՞, որ ԱՄՆ-ը ճանաչի Ցեղասպանությունը:
Բայց կարելի՞ է այսքան տգետ լինել:
Ամերիկայի Միացյալ Նահանգները վաղուց է ճանաչել Ցեղասպանությունը, վաղուց է դատապարտել: Իսկ 44 նահանգ էլ հաստատել է Ցեղասպանության ճանաչման փաստը: Սա է կարևորը: Նախագահի կողմից եզրի կիրառումը որևէ իրավական հետևանք չունի: Կարևորը Կոնգրեսն է, կարևորը նահանգների խորհրդարաններն են: Եվ այս առումով արդեն ԱՄՆ-ը ճանաչել է Ցեղասպանությունը:
Հիմա պետք է բարձրացնենք նախկինում ընդունված բանաձևերը, 44 նահանգի որոշումներն ու ի ցույց դնենք:
