Պետք է վերջապես դուրս գալ մորթված գառան բարդութավորված շրջանակներից և առաջին պլան մղել այն հանգամանքը, որ շատ-շատերը զոհվեցին՝ մինչև վերջին շունչը պայքարելով թշնամու դեմ:
Հատկապես հիշատակման արժանի է այն փաստը, որ ինքնապաշտպանական մարտերին մասնակցել են մեծ թվով պատանիներ:
Օրինակ՝ Շապին-Գարահիսարում 14-ամյա Հայկ Թևեքելյանը, հերոսաբար զոհվելով, կարողանում է ետ մղել թուրքերին և փախուստի մատնել նրանց:
Իսկ հարյուր տարի անց Հայկի հասակակիցների համար, չգիտես ինչու, ողբի հուզառատ երեկոներ են կազմակերպում:
Նրանք չեն զոհվել, որ մենք ողբանք, այլ պայքարենք հանուն Հայաստանի:
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/karpis.pashoyan/posts/812274852199878?ref=notif¬if_t=close_friend_activity
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
