Թատերական գործիչների միությունն այլևս իմ համար յա կա, յա չկա։
Այսօր տեղեկացա, որ իսկական մեծատառով դերասաններ, ՀՀ վաստակավոր արտիստներ Նելլի Խերանյանն ու Տիգրան Ներսիսյանը հեռանում են Հայաստանի թատերական գործիչների միությունից: Ի՞նչ ասեմ, միությունը կարող է ասել, որ հիրավի աղքատացավ, կորցնել իրենց շարքերից այսպիսի դերասաններ նշանակում է... Նույնիսկ բառ չեմ գտնում ասելու: Այս ամենը վկայում է այն մասին, որ միությունն ուղղակի անգործության է մատնված, քանի որ քաջ ծանոթ լինելով թե Տիգրանի, թե Նելլի հետ՝ կարող եմ ասել, որ նրանք շատ համեստ և ամբիցիաներից դուրս դերասաններ են, և եթե չլինեին լուրջ պատճառներ, նրանք հաստատ չէին լքի միությունը: Անձամբ ես այս պահից հայտարարում եմ, որ Հայաստանի թատերական գործիչների միությունն այլևս ինձ համար, համենայնդեպս, յա կա, յա չկա:
Իսկ նրանց համեստության վառ ապացույցն այն է, թե ինչքան գեղեցիկ կերպով նրանք հեռացան միությունից: Ձեզ եմ ներկայացնում նրանց խոսքը.
«Այլևս չենք ցանկանում լինել միության շարքերում: Երախտապարտ ենք ու շնորհակալություն ենք հայտնում 20 տարիների ընթացքում միությունը ղեկավարած երկու նախագահներին ու նրանց շուրջ համախմբված աշխատակազմին: Շնորհակալ ենք նաև տարիների ընթացքում համագործակցության, մեր հանդեպ տածած սիրո, հարգանքի, գնահատանքի համար, ինչը կկրենք մեր հոգում և սրտում հավետ»։
Հ.Գ Հա, ի դեպ, Նելլի Խերանյանն էլ հավելել է, որ անդամատոմսերը միություն կուղարկեն ծրարով:
