Այսօր TV-ներին պետք են ոչ թե հաղորդավարներ, այլ միմոսներ. Սուրեն Առուստամյան

Երևանի Կամերային երաժշտական պետական թատրոնի դերասան Սուրեն Առուստամյանը, ով հեռուստադիտողներին առավել  ծանոթ է սերիալներից ու հեռուստահաղորդումներից, այսօր իրեն երջանիկ է համարում և գործնական, և անձնական կյանքում: Երիտասարդ դերասանը զբաղվում է սիրած աշխատանքով, նաև, շուտով կվայելի կրկնակի հայրիկի լինելու զգացողությունը: Life.Panorama.am-ի հետ անձնական և գործնական հարցերի շուրջ անկեղծացավ մեր զրուցակիցը:

-Սուրեն, մի շրջան սերիալային ամենավառ ներկայացուցիչներից էիք: Ինչո՞վ եք հիմազբաղվում, ինչո՞ւ եք պասիվացել:

-Բավական երկար ժամանակ աշխատեցի  «Շանթ»  հեռուստաընկերության հետ. հինգ տարիների ընթացքում նկարահանվեցի 3 սերիալներում: Պարզապես արդեն ժամանակն էր հեռուստադիտողին հնարավորություն տալ հանգստանալու քեզանից: Վտանգ կա, որ կհոգնեցնես ու կդառնաս անհետաքրքիր: Սակայն ասեմ, որ սերիալային դադարի ընթացքում նկարահանվեցի 20 մասանոց պարսկական ֆիլմում, որը շատ մեծ լրջությամբ էր արվում, քանի որ մեծ կարևորություն ուներ նրանց համար:

-Ֆիլմը Հայաստանո՞ւմ է նկարահանվել:

-Այո, բայց հայերի մասին չէր, հրեաների և մուսուլմանների հակամարտության մասին էր: Ես մարմնավորում էի հրեա հերոսի կերպար, դրական կերպար էր: Բայց ասեմ, որ այն մեզ մոտ եթեր չի հեռարձակվի, ցուցադրվելու է Իրանի Հանրային հեռուստաընկերությամբ: Ես հրավեր ստացա՝ ներկա գտնվելու ֆիլմի պրեմիերային, նաև ռեժիսորն առաջարկեց աշխատել Իրանում:

-Աշխատանքի հրավերն ընդունեցի՞ք:

-Ոչ, հրաժարվեցի, քանի որ պետք է պարսկերեն սովորեի:

-Այժմ Ձեզ միայն թատրոնում ենք հանդիպում: Կարծեք, թե թատերական մթնոլորտը Ձեզառավել է գրավել, այո՞:

-Թատրոնն ինձ միշտ է գրավել՝ սկսած 12 տարեկանից, երբ ինքնակամ գնացի ու ընդունվեցի  «Մետրո»  թատրոնի ստուդիան: Թեև թատրոնում ունեցա բավական երկար դադար, բայց հետո ծարավս հագեցնելու համար ընդունեցի առաջարկն ու վերադարձա թատրոն: Հիմա շատ նախագծերի գաղափարներ կան, որոնք իրագրոծման փուլում են: Դրանցից մեկը մոնոներկայացման գաղափարն է, որի ժամանակը, կարծում եմ, արդեն հասունացել է:

-Ժամանակին շատերը մտածում էին, որ դուք մասնագիտությամբհեռուստահաղորդավար եք: Հաճախ էինք Ձեզ տեսնում այդ կարգավիճակում:

-Ոչ, մասնագիտությամբ դերասան եմ, ավարտել եմ Երևանի Թատրոնի և կինոյի պետական ինստիտուտը: Հեռուստատեսությունում հայտնվեցի առաջին կուրսում՝ առաջարկ ստանալով վարել  «Լեգո մեգո»  մանկական ծրագիրը: Այնուհետև սկսվեց իմ՝ հեռուստատեսային երկար ճանապարհը: Ճիշտն ասած՝ հաղորդավար լինելն ինձ շատ դուր եկավ, մոտ 15 տարիների ընթացքում մասնագիտացա ու հասկացա՝ ինչպե՞ս ճիշտ լինել եթերում, մասնավորապես՝ ուղիղ եթերում:

-Իսկ այսօր այդ դաշտո՞ւմ ինչու չկաք:

-Լավ առաջարկ չկա: Այսօր TV-ներին պետք են ոչ թե հեռուստահաղորդավարներ, այլ միմոսներ ու անսեռ հաղորդավարներ, ովքեր գաղափար չունեն, թե ինչ են անում: Ուղղակի բախտները բերել է ու հայտնվել են էկրանից այն կողմ:

-Սուրեն, եթե չեմ սխալվում, ծնվել եք Ռուսաստանի Դաշնությունում, ե՞րբ եքվերադարձել Հայաստան:

-Այո, ծնվել եմ Կոստրոմա քաղաքում, Հայաստան եմ վերադարձել 3 ամսականում:

-Այլևս միտք չի՞ ծագել՝ հետ գնալ:

-Գնալու մտքեր միշտ կան, բայց դեռ հարմար պահը չի: Չնայած, եթե այսպես շարունակվի, պահն ավելի արագ կմոտենա:

-Որպես դերասան, որոնք են Ձեր գործունեության դժվար և հաճելի կողմերը:

-Բոլորն ասում են, որ դերասանի կյանքը հեշտ և ուրախ է անցնում: Բայց ասեմ, որ դա այդպես չէ: Բավական դժվար է, հատկապես, երբ դաշտում շատ են ապաշնորհները, որոնց կարդացած վերջին գիրքը, երևի, ռեստորանային մենյուն է: Իսկ մեր գործը հաճելի է այն բանով, որ սիրում ու ապրում եմ նրանով: Գիտեք, պետք է նշեմ, որ ցավոք, բայց մասնագիտությանս օգնությամբ մի քիչ հոգեբան եմ դարձել, կարողանում եմ կարդալ մարդկանց ու հիասթափվել նրանցից: Բայց, դե սիրում եմ իմ մասնագիտությունը և եթե նորից ծնվեի, նորից դերասան կդառնայի: .

-Հետաքրքիր է, իսկ Ձե՞ր վերջին կարդացած գիրքը որն է:

- Карлос Кастанеда-ի  «Учение дона хуана»  գիրքն է: Սակայն, ամենասիրելի գիրքս Բուլգակովի  «Վարպետն ու Մարգարիտան»  է:

-Ասացիք, որ մարդկանց  «կարդում»  և հիասթափվում եք: Ինչո՞ւ, անհետաքրքի՞ր են:

-Որովհետև սկսել են ավելի հաճախ խաբել:

-Ի դեպ, մի քանի օրից թատրոնի միջազգային օրն է: Այդ օրը երազանք պահելո՞ւ եք:Ունե՞ք մասնագիտական երազանքներ:

-Ոչ, երազանք չեմ պահելու, քանի որ մասնագիտության մեջ երազանքներով ապրել չի կարելի: Պետք է ձգտել ու հասնել, լինել արժանի: Բեմում երբեք չես կարող խաբել, նորին մեծություն բեմը շատ դաժան է ու ինչ կաս, ցույց է տալիս՝ առանց մոնտաժի: