Interpress.am-ը գրում է․
Հրավերն անվնաս էր թվացել, երբ չինացի գեներալը հարցրել էր, թե արդյոք 14-րդ Դալայ Լաման ցանկանում է տեսնել չինական պարային խմբի կատարումը: Բայց երբ նրան ասել էին, որ չինական ռազմական շտաբ-կայան պետք է գա առանց զինվորների կամ զինված թիկնապահների, ըստ նրա պաշտոնական կենսագրության, տիբեթցիները ծուղակի վտանգ էին զգացել:
Տիբեթի ապստամբների և չինացի զինվորների միջև տարիներ շարունակ պարտիզանական պատերազմ էր մղվում մի տարածքում, որը Չինաստանը համարում է իրենը: Հետևաբար բարեկամական առաջարկը բավական կասկածելի է թվացել:
Ներկայացման օրը հազարավոր ցուցարարներ շրջապատել են Դալայ Լամայի պալատը Լհասայում, որպեսզի պաշտպանեն նրան առևանգումից, ձերբակալությունից կամ սպանությունից: Հաջորդ մի քանի օրերին բողոքի ակցիաների ժամանակ հնչել են հայտարարություններ Տիբեթի անկախության և չինական ուժերի դեմ ապստամբական շարժում ստեղծելու մասին: Դալայ Լամայի խորհրդականը նրան կոչ է արել փախչել:
Այդ օրը, 1959-ի մարտի 17-ին, Տիբեթի հոգևոր և քաղաքական առաջնորդը, որը 23 տարեկան էր, որպես զինվոր բազմության միջով դուրս է գալիս պալատից և այլևս չի վերադառնում: Նա վտանգավոր ճամփորդություն է սկսում զինվորների ու իր կառավարության անդամների շքախմբի ուղեկցությամբ, ոտքով անցնելով Հիմալայները: Նրանք տեղափոխվում էին միայն գիշերը, որպեսզի խուսափեն չինացի ժամապահներից:
Տիբեթցիների շրջանում ավելի ուշ լուրեր էին պտտվում, որ, «բուդդայական սրբերի աղոթքների շնորհիվ ցածր ամպերը ծածկել են Դալայ Լամային ու դարձրել անտեսանելի», – ըստ TIME –ի 1959-ի փախուստի մասին ծանոթությունների: BBC- ի համաձայն էլ, մինչև նրա Հնդկաստանում հայտնվելը, թռիչքից երկու շաբաթ անց, մարդիկ ամբողջ աշխարհում վախենում էին, որ Դալայ Լաման սպանվել է:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ