Նոր տարվա տոնակատարությունների նախօրեին հայերի և Հայաստանի հանդեպ նետված ձեռնոցը և կամ հարևան թշնամի (անխոս թշնամի) երկրի նախագահի հայտարարությունը վաղուց ներքին սպառման չէ ու սպասում է արձագանքների և ընդ որում՝ ոչ միայն սոց կայքերում:
Սուվերեն պետության մասին նման հայտարարությանը դիվանագիտական պատասխան տալու որևէ եզր մեր երկիրը չունի, և բողոքի նոտա հղելն անիմաստ է:
Մեզ մնում է հայտարարել մեր դիրքորոշումը տարածաշրջանային զարգացումների վերաբերյալ և պնդել մեր հետաքրքրությունները:
Մի քանի օր է, որ այդ երկիրը, մեջբերելով Օլանդի հետ հանդիպումը, հայտարարում էր խաղաղության մեծ պայմանագրի մասին, որին արդեն հավատալու չէ, քանի որ դրան հաջորդողը Զանգեզուրի հանդեպ նկրտումներն են:
Եթե որևէ մեկը դեռ իր մեջ հարց ունի, թե ինչ է մեր երկրի համար մեր մայրաքաղաքը, ապա մոտ տասերկու միլիոն հայ աշխարհի բոլոր անկյուններից կասի ու կպնդի, թե ինչ է նշանակում հայերի մայր քաղաքի հանդեպ նման նկրտումը։
Իսկ Մարիո խանին կարելի է մաղթել, որ լինի առավել կորեկտ և նոր տարի թևակոխող աշխարհի մեջ պատերազմական հռետորաբանության հետևանքները պատկերացնի, քանի որ մեր զսպվածությունը մեզ է մնալու, բայց մեր ամեն անգամվա ապացույցը, որ ասելու տեղը անելու ենք, առանց ասելու էլ կանենք:
Մի բան էլ, երեկ մի թուրք պաշտոնյա էլ էր հայտարարություն արել, ու տարեվերջի շաբաթը կարիք ունի գնահատվելու ամբողջականորեն։
հ.գ . Ձեզ միշտ բան կա ասելու, բայց անողն առանց ասելու կանի։
Արջատերերի կղզի։
