Բազմիցս քննադատված «Թուրքը, որ փրկեց ինձ» ծրագիրը հենց էս օրերին ամփոփում են գրքի հրատարակմամբ: Ըստ իս՝ փրկչիդ հիշելու ու շնորհակալ լինելու մեջ ոչ մի վատ բան չկա` անկախ նրա ազգությունից: Հակառակը, ողջունելի է: Բայց ուղիղ մի բառ ա պակասում, որ դա դառնա լավ ծրագիր` «Թուրքը, որ փրկեց ինձ ԹՈՒՐՔԻՑ»: Վերջին բառը գրելու վճռականություն չեղավ: Իսկ երբ շեշտում ես փրկչի ազգությունը` մոռանալով հանցագործինը, ճիշտը դառնում ա կիսաճիշտ:
Կից նյութը՝ այստեղ
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/nikolay.torosyan/posts/1023715950988259?ref=notif¬if_t=close_friend_activity
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
