Ոչ իշխանականները շարժումը սկսեցին չորս քաղաքական ուժերով: Ապրիլ-մայիս ամիսներին հայտարարվեց նոր քաղաքական գործընթաց, իսկ ավելի կոնկրետ՝ ոչ իշխանականները ձեռնամուխ եղան առաջիկա թեժ քաղաքական աշնան կազմակերպման գործընթացին:
Ակնհայտ էր, որ գաղափարապես և քաղաքական «ախորժակով» միմյանցից տարբեր չորս ուժերի կոնսոլիդացիան քաղաքական գործընթացի ինչ-որ կետում ունենալու է անհամաձայնություններ: Քաղաքական դաշտում բազմաթիվ կարծիքներ էր հնչում առ այն, որ մի տանիքի տակ հավաքվել են գործիչներ, ովքեր տարբեր քաղաքական ժամանակաշրջաններում դաշտում լուծել են այլ խնդիր, հանդես են եկել մեկը մյուսի դեմ և այսօր չեն կարողանալու որոշակի խնդիրների շուրջ գալ համընդհանուր կոնսեսուսի:
Ինչևէ, կարճ ժամանակահատվածում ՀՅԴ-ն անվանափոխեց կառույցը, և «Քառյակը» վերածվեց «Եռյակի»: Հիշեցնեմ, ՀՅԴ-ն տարաձայնություն ունեցավ Եռյակի հետ սահմանադրական բարեփոխումների թեմայի շուրջ (Դաշնակցությունը կողմ էր փոփոխություններին):
Հետագա քաղաքական դաշտի համախմբումը հանգեցրեց նրան, որ Ժառանգությունն առանձնանալու ակնարկ արեց Եռյակին: Ճիշտ է, ոչ իշխանականները պահում են Րաֆֆի Հովհաննիսյանի հետ համագործակցության պաշտոնական մասը, սակայն Ժառանգության ղեկավարի ասուլիսը քաղաքական դաշտում այլ թեզ էր առաջ քաշում:
Կարծում եմ՝ մենք ականատես եղանք թեժ աշնանը, բայց քաղաքական նոր վերադասավորումների, լճացած հանրահավաքների առումով միայն:
Ընդդիմադիր դաշտն արդեն որերորդ անգամ հիասթափության մեծ ալիք է առաջացնում:
