Փորձեմ ընկերներիս հնարավորինս հակիրճ ներկայացնել այս շաբաթ ԱԺ-ում սպասվող Հայաստանի` ԵՏՄ անդամակցության մասին պայմանագրի վավերացման վերաբերյալ իմ տեսակետը:
Միանգամից ասեմ, որ ստեղծված աշխարհաքաղաքական իրավիճակն ուղղակի պարտադրում է պետական մտածողություն ու պատասխանատվության զգացում ունեցող Հայ Ազգային Կոնգրեսին ոչ էմոցիոնալ, սառը և բացառապես ՀՀ շահերից բխող դիրքորոշում հայտնել, իսկ ավելի կոնկրետ՝ կողմ քվեարկել տվյալ օրինագծին: Նման դիքորոշումը պատվաբեր կլինի նաև մյուս ընդդիմադիր խմբակցությունների համար:
Ինքս կողմ եմ այդ տղամարդավարի քայլին մեկ պարզ պատճառով. ինչքան էլ Սերժ Սարգսյանի անգրագետ ու նեղ անձնական շահերից բխող արտաքին քաղաքականությունը նպաստեց այս գործընթացի արագացմանը, անհրաժեշտ է խոստովանել, որ Հայաստանի ԵՏՄ-ին անդամակցությունն այսօր մեծապես թելադրված է աշխարհաքաղաքական լարված գործընթացներով: Այն հակամարտությունը, որն այսօր ծավալվում է Արևմուտքի ու Ռուսաստանի միջև, մեզ այլընտրանք չի թողնում: Արկածախնդիր մյուս տարբերակները՝ նեյտրալության պահպանման փորձը կամ դեպի Եվրոասոցացում գնալը, այլընտրանք չեն:
Կողմնորոշման բացակայությունն այս պայմաններում կարող է աղետալի հետևանքներ ունենալ Հայաստանի համար: Սա հակամարտություն է, որը կողմերին հաճախակի ստիպելու է զիջել կամ հնարավորություն է տալու սեփական կամքը պարտադրել, բերելու է հաջողություններ ու անհաջողություններ, հաղթանականեր ու պարտություններ:
Նեյտրալություն պահպանելու փորձի դեպքում հակամարտության այդ հանգուցային կետերում մենք անխուսափելիորեն կունենանք թշնամական վերաբերմունք թե՛ պարտվողի և թե՛ հաղթողի կողմից: Հաղթողը մեզ կարհամարհի ու կճնշի, որովհետև չի տեսնի մեր նպաստը իր հաղթանակում, չի ունենա դաշնակցական պարտականություններ մեր նկատմամբ, իսկ պարտվողը կմեղադրի մեզ դժվարության պահին իրեն չաջակցելու մեջ, որի ճնշումներից նույնպես անհնար կլինի խուսափել: Մինչդեռ, երբ ընտրված է որևէ կողմ, դաշնակցի թե՛ պարտությունների, թե՛ հաղթանակների պարագայում մենք կունենանք պաշտպանվածության և ինքնուրյունության պահպանման երաշխքիներ:
Այստեղ մնում է դաշնակցի ընտրության հարցը, որտեղ մեր քայլերը խիստ սահմանափակ են: Բազմիցս է ասվել, որ այս իրավիճակում հրաժարվել ԵՏՄ-ի անդամակցությունից նշանակում է ոչ միայն հրաժարվել Ռուսաստանի ռազմական ու տնտեսական աջակցությունից, այլև գնալ նրա հետ ուղիղ առճակատման՝ Արևմուտքի թե՛ ռազմական, թե՛ տնտեսական աջակցության և թե նրա կողմից անվտանգության այլընտրանքային համակարգում Հայաստանը ներգրավելու պատրաստակամության բացակայության պայմաններում:
Այսօր ԵՏՄ-ին անդամակցելու հարցում միակ վտանգը հանցագործ իշխանություններն են, որոնցով մենք ներկայացվում ենք այդ կառույցում: Սերժ Սարգսյանի խմբավորումը չի կարող արժանապատվորեն ներկայացնել Հայաստանի շահերը, իր ոչ վստահելի գործընկերոջ համբավի, ներքին լեգիտիմության բացակայության պատճառով և անկարող է մաքսիմալ, Հայաստանի զարգացումը ապահովող օգուտներ քաղել ինտեգրացիոն այդ գործընթացից:
Հետևաբար՝ Հայաստանի ինքնիշխանությունը, հայ ժողովրդի արժանապատվությունը հնարավոր կլինի փրկել ոչ թե ԵՏՄ-ին չմիանալով և ԵՏՄ-ին անդամակցությանը կողմ արտահայտվողների դավաճան հռչակելով, այլ բացառապես օր առաջ Սերժ Սարգսյանի վարչախմբից ազատվելով և լեգիտիմ իշխանություններ ձևավորելով:
