Երեկ լսելով ընդդիմադիր տխրահռչակ գործչի ճառը՝ մեջս հանդուրժողականությունը և ադեկվատ պատասխան տալու ցանկությունը կռվում էին։ Լսելու պահին հաղթեց հանդուրժողականությունը, հավանաբար բժշկական մոտեցում ցուցաբերեցի, սակայն հանդուրժողականությունը շռայլություն կլիներ նմանների համար։
Ես խղճում եմ այն մարդուն, ով մտածում է, թե լուտանքախառը խոսակցական ոճը խոսում է ազատության, անվախ բնավորության մասին։
Ախր, մենք հո լավ գիտենք՝ դուք ով եք։ Ախր, տարիներ շարունակ ձեր տիրոջ հայրիկներին ու մայրիկներին հիշելով՝ ձեզ է դիմել ժողովուրդը, ախր, հենց դուք եք այդ արտահայտությունների հասցեատերը։
Զարմանում եմ նաև, թե այն ժամանակ ոնց են պեղել սրան՝ Անկախության հռչակագիրը կարդալու համար։ Ավելի թասիբով, ավելի մարդանման կերպար ձեր մեջ չկա՞ր։
Հ.Գ.Ժողովուրդը մինչև հիմա էլ շատ լավ հիշում է ձեր տերերին էլ, նրանց մերերին էլ...
