- Եվգենի Մաքսիմովիչ, շատերը կասկածում էին, որ Քոֆի Անանի առաքելությունը հաջողությամբ կպասկվի /սիրիական խնդրի կարգավորման հարցում/: Սակայն չնայած դժվարություններին, նա ինչ-որ արդյունքների հասավ: Օրինակ, մշակվեց կարգավորման պլան և սիրիական կառավարությունից ստացավ դրան հետևելու հավաստիացում: Դուք հավատում էիք Անանի հաջողությանը:
- Գիտեք, ես Անանին վաղուց գիտեմ: Ոմանք կարծում են, թե նրա մոտ երբեք ոչինչ չի ստացվում: Դա այդպես չի: Հիշում եմ, թե ինչպես էր նա փորձում ինչ-որ բան անել Բաղդադում: Մենք նրան, ի դեպ, օգնում էինք: Նա այն ժամանակ մեկնեց Բաղդադ և գիշերվա կեսին զանգահարեց ինձ, ռուսերենով շնորհակալություն հայտնեց և ասաց, որ շատ շնորհակալ է մեր Վիկտոր Պոսուվալյուկին /1990-ականներին Վիկտոր Պոսուվալյուկը դեսպան էր Իրաքում, այնուհետև արտաքին գործերի փոխնախարար էր/: Իր այդ այցով Անանը կանխեց ԱՄՆ կողմից Իրաքի ռմբակոծումը այդ պահին:
Նա շատ խելացի և հավասարակշռված մարդ է: Չի սկսի ընդունել ինչ-որ մեկի կողմը միայն այն պատճառով, որ այդ տեսակետին է ԱՄՆ-ը կամ եվրոպական երկրները: Նա օբյեկտիվ է մոտենում իրավիճակին, դրանում ես համոզված եմ: Սիրիայի դեպքում դա նշանակում է, որ պետք է ստեղծել պայմաններ զինադադարի համար երկու կողմից էլ: Չի կարելի ուղղակի մեղադրել կառավարությանը, նրանից ինչ-որ միակողմնաի գործողություններ պահանջել և հենց նույն պահին կուլիսների հետևում հրահրել ընդդիմությանը, զենք-զինամթերք փոխանցել նրանց և քարոզչական առումով նպաստավոր ֆոն ստեղծել նրանց համար:
Ես միանգամից հասկացա, որ Քոֆի Անանը այդպիսի վարքագիծ չի, որ ցուցաբերելու է: Նա իսկապես այնպիսի պլան առաջարկեց, որը ընդունեցին և Ռուսաստանը, և Չինաստանը և մյուսները: Խնդիրը այն է, թե ինչպես է այդ պլանը իրագործվելու: Գլխավոր պայմանը երկու կողմից էլ կրակի դադարեցումն է:
- Սիրիայի կառավարությունը համաձայնե՞ց դրան:
- Այո, սիրիական կառավարությունը համաձայնեց և նույնիսկ ժամկետ նշանակեց: Սակայն, ինչպես հասկանում եք, Սիրիայի այսպես կոչված ընկերները հանդիպեցին և քննարկեցին ընդդիմությանը սպառազինություն մատակարարելու խնդիրը: Այդ դեպքում ուր են երաշխիքները, որ ընդդիմություն չի սկսի ռեծիմի վրա զինված հարձակումը հենց յան պահին, երբ կառավարությունը իր զորքերը հանի քաղաքներից: Հարկավոր է, որ աշխատանք տարվի ոչ միայն Սիրիայի կառավարության, այլ նաև ընդդիմության հետ: Մենք ու չինացիները նման աշխատանք կառավարության հետ տանում ենք: բայց ինչ-որ չի երևում, որ ընդդիմության հետ է աշխատանք տարվում: Հակառակը, նման ընկերները հաճախ իրենք են դրդում ու հրահրում ընդդիմությանը, նույնիսկ զինում:
- Այսինքն Արևմուտքի նպատակը Սիրիայում Ասադի ռեժիմը փոխե՞լն է:
- Արևմուտքը շատ է ուզում փոխել Ասադի ռեժիմը: Եվ մի շարք արաբական պետություններ, ինչպես Քաթարը կամ Սաուդյան Արաբիան, նույնպես: Յուրաքանչյուրը իր պատճառներով: Գլխավորապես նրա համար, որ չեն ցանկանում էսպես կոչված շիաների գոտու ստեղծումը և հույս ունեն այդ գոտուց դուրս մղել Սիրիային: Շիաների գոտու տակ ես նկատի ունեմ Իրանը և Իրաքը, որտեղ բնակչության մեծամասնությունը մուսուլման-շիաներ են, ինչպես նաև նրանց մերձավոր Լիբանանն ու Սիրիան, որտեղ շիաների դիրքերն ուժեղ են: Սրանից հատկապես վախենում են Պարսից ծոցի արաբական պետությունները, որտեղ շիաների փոքրամասնություններ կան:
- Ձեր կարծիքով արդյոք մեծ է քաղաքացիական պատերազմի վտանգը Սիրիայում:
- Այն արդեն սկսվում է: Եվ կտարածվի, եթե խաղաղության համաձայնագիր չկնքվի: Վտանգ կա, որ այս բախումները կստանան կրոնական թեքում ալավիտների, որոնք մոտ են շիաներին և սուննիների միջև: Այդ դեպքում շատ արյունահեղ պատերազմ կլինի:
- Այսինքն ևս մեկը նպատակը Իրանի թուլացումն է: Կամ նույնիսկ Իրանում ռեժիմիփոփոխության նախապատրաստումը:
- Ինչ-որ առումով` այո: Ի դեպ, Դամասկոսն ու Թեհրանը շատ հասկանալի պատճառով մերձեցան: Սիրիացիները վախենում են, որ մեն-մենակ կմնան Իսրայելի դեմ, նրանց թիկունք էր պետք: Իրանը սիրիացիների համար թիկունք է:
- Դուք հանդիպել եք Սիրիայի նախագահ Բաշար Ասադին: Ինչպիսին է ձերտպավորությունը:
- Նախագահ Բաշար Ասադի հետ ես շատ անգամ եմ հանդիպել: Եվ ես չեմ պատկանում այն մարդկանց թվին, ովքեր կարծում են, որ նա ագրեսիվ է տրամադրված: Բացարձակապես ոչ: Նույնիսկ իր մասնագիտական պատրաստվածությամբ նա այդպիսին չէ:
- Դե հա, նա բժիշկ է մասնագիտությամբ:
- Ճիշտ է, նա նրանցից չէ, որ ցանկանում են ինչ-որ մեկի աչքը հանել:
- Հաջորդ շաբաթ Մոսկվայում կլինի սիրիական ընդդիմության հերթականպատվիրակությունը: Այս անգամ Դամասկոսի ընդդիմությունն է լինելու: Պետք էՌուսաստանին շփվել ընդդիմության հետ:
- Անպայման: Պետք է բոլորին ցույց տալ, որ մենք ինչ-որ էգոիստական շահեր չենք հետապնդում, այլ ցանկանում ենք, որ Սիրիայում խաղաղություն հաստավի, որպեսզի ոչ մի կողմը ուժ չկիրառի:
- Եվգենի Մաքսմիովիչ, Ձեր` "Մերձավոր Արևելքի թատերաբեմում և կուլիսներիհետևում" գրքում, որի նոր հրատարակությունը վերջերս է լույս տեսել, Դուք գրումեք այն մասին, որ Եգիպտոսում և Թունիսում արաբական գարունը ներիս էրհասւոնացել, որ դրանք իրենց սոցիալ-տնտեսական պատճառներն ունեին: ԻսկԼիբիայի և ՍԻրիայի դեպքումա վելի շատ արտաքին ազդեցություն եք տեսնում:Ինչի վրա է հիմնված նման եզրահանգումը:
- Արաբական գարնան տարածումը Լիբիայի և Սիրիայի վրա, իհարկե, հենց սկզբից կազմակերպված էր Միացյալ Նահանգների կողմից: Այստեղ իրենց դերը խաղացին հեռուստատեսությունը, ինտերնետն ու բջջային հեռախոսները: Սակայն եթե Թունիսում ու Եգիպտոսում այն շոկային իրավիճակը, որ այն ժամանակ դրանից ապրեցին ամերիկյան քաղաքական գործիչները, չվերածվեց իրավիճակը սանձահարելու ցանկության, ապա նույն Լիբիայում մենք հենց սկզբից տեսնում ենք, թե ինչպես զենք կիրառվեց իշխանության, ռեժիմի նկատմամբ: Դա ցուցիչ է:
- Ինչիպիսի երանգներում եք տեսնում Դուք Մերձավոր Արևելքը մոտակաապագայում: Մռայլ, ողբերգակա՞ն: Թե հույս կա, որ այստեղ կայունությունկհաստատվի:
- Մերձավոր Արևելքում ես կասեի, նոր դարաշրջան է հաստատվում: Եգիպտոսի համար` հաստատ: Կարևոր կլինի հարաբերակցությունը չափավոր և ռադիկալ իսլամիստների միջև: և իհարկե, բանակի դերը անչափ կարևոր է:
- Իսկ եթե դիտարկենք տարածաշրջանը ընդհանուր առմամբ:
- Տարածաշրջանին ընդհանուր առմամբ չի կարելի նայել: Չափից դուրս տարբեր երկրներ են, տարբեր ռեժիմներ, այդ թվում նաև ինքնուրույնության աստիճանի տեսանկյունից: Մերձավոր Արևելքին պետք է տարբեր դիտանկյուններից նայել:
- Մեծ փորձություններ են սպասվու՞մ:
- Իհարկե:
http://rus.ruvr.ru/2012_04_09/71105086/
