Յուրաքանչյուր ոք ունի ազատ ընտրության իրավունքը: Հատկապես ներկայում, երբ ընտրության հնարավորությունը լայն է՝ իշխանություն, ընդդիմություն, կառուցողական ընդդիմության:
Ընդդիմադիր լինելը գովեի է. նշանակում է մարդը գաղափարներ ունի, շահի հետևից չի ընկնում, պայքարում է հանուն կամ ընդդեմ ինչ-ոչ բանի:
Ընդդիմադիրը պետք է դժգոհի, բողոքի, պահանջի. իր դերն է էդպիսին: Բայց երբ գաղափարական դաշտում գոյացած էրոզիաների պատճառով ընդդիմադիր գաղափարները թափանցում եմ կյանքի մյուս բոլոր հարթություններ ևս, էդ դեպքում նորման ավտոտամ կերպով դառնում է պաթոլոգիա:

Մեր այսօրվա ընդդիմությունը, ցավոք, պաթոլոգիկ է: Իրենց մեջ կուտակված ագրեսիայի հաշվին ՀԱԿ ակտիվիստները ի դեմս իշխանության ձևավորվել են «թշնամու կերպար» ու մահու չափ վախենում են էդ կերպարից, չնայած որ կերպարը իրենց ստեղծածն է:
Հա, հա վախենում են. ու էդ վախը դրսևորվում է ամենուր՝ ֆեյսբուքում, փողոցում, անգամ իրենց տանը:
Էնքան են ընկել տարերքի մեջ որ արդեն ունակ չեն տարբերելու ազգային ու պետական շահերը. Իրենք իշխանություն են ուզում, ու ամեն հարմար առիթն օգտագործում են իրենց իռացիոնալ գաղափարները վերստին արտահայտելու համար:
Փողոցային բառապաշար, համատարած անգրագիտություն ու լակոտական «ռազբորկեք». սա յա ՀԱԿ-ի երիտասարդության դեմքը: Ցավում եմ, որ մենք էսպիսի ընդդիմություն ունենք: Մեր երկիրը լուրջ, հավասարակշռված ու ասելիք ունեցող ընդդիմության կարիք ունի: Էնպիսի ընդդիմության, որ նայելով էդ ըննդիմադիր ակտիվիստներին նողկանք չապրես ու չասես էս երկրում հաստատ ոչինչ փոխել պետք չի, եթե փոխողը դուք եք լինելու….
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել