Ներկայացնում եմ այսօրուայ Յայտարարութիւնը, որի մէկ օրինակ էլ կփոխանցուի Սերժ Սարգսեանին...ՊԱՐՈՅՐ ՀԱՅՐԻԿԵԱՆԻ ՅԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹԻՒՆԸ
ՍԵՐԺ ՍԱՐԳՍԵԱՆԻ ՀՐԱԺԱՐԱԿԱՆԸ ՊԱՀԱՆՋՈՂ ԲՈՂՈՔԻ ՀԱՑԱԴՈՒԼԻ ԿԱՊԱԿՑՈՒԹԵԱՄԲ
8 սեպտեմբերի 2014թ.
ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսեանի վերաբերմունքն արտաքին քաղաքականութեան եւ միջազգային համագործակցութեան խնդիրներին այնպիսին է, ասէս, թէ խօսքը սուրճ կամ թեյ խմելու երկընտրանքին է վերաբերում։
Ընդամենը 3 շաբաթ անց նշելու են Սեպտեմբերի 21-ը որպէս ազգային մեծագոյն տօն։ Այո, ազգի ինքնորոշման հիմնարար իրաւունքի խորհրդանիշ Սեպտեմբերի 21-ը իսկապէս մեր մեծագոյն տօներից մէկն է, բայց այն իմաստազրկելու, մեր պատմութիւնը խեղաթիւրելով մեր ազգային մտածելակերպը հաշմելու նպատակով՝ «կագէբէ»-ի դրածոներն այդ օրը կոչեցին անկախութեան օր։ Այդ ճանապարհով արմատաւորում են այն կարծիքը, թէ գրեթէ 5000-ամեայ պետականութեան պատմութիւն ունեցող հայ ազգը միայն քառորդ դար առաջ է անկախութեան տիրացել։
Եթէ Սեպտեմբերի 21-ը նշում են որպէս անկախութեան օր, տեղին չէ՞ր մշտապէս յիշել, թէ ումից ենք անկախացել, ում հետ, մանաւանդ ստրուկի կարգավիճակով, չի կամեցել շարունակել իր ճանապարհը հայ ժողովուրդը։ Բոլոր պատմաբաններին ու քաղաքագէտներին յանձնարարուած է հայ ժողովրդի անկխութեան եւ ինքնորոշման գաղափարը կապել արցախեան շարժման հետ եւ մատուցել որպէս արցախեան գոյամարտի ձեռքբերում։ Դա միայն սխալմունք չէ․ դա դաւադրութիւն է, որի նպատակն է անկախութեան պայքարը նոյնացնել հայ-ազերիական հակամարտութեան հետ եւ մոռացութեան մատնել մեզ անկախութիւնից, պետականութիւնից զրկած ռուսական կայսերապաշտութիւնը։
1991 թուականի Սեպտեմբերի 21-ին հայ ժողովուրդը իր ձայների 94 տոկոսով ոչ ասելով ռուսական կայսերապաշտութեանը՝ հաւատացել է, որ բռնապետական Ռուսասատանից ազատուելով ընտրում է Ազատ ու անկախ Հայաստանի երաշխաւոր եւ յանուն այդ նպատակի հայ ժողովրդի պայքարի աջակից քաղաքակիրթ աշխարհի հետ համագործակցութիւնը։ Ինչպէս Հայաստանի «երեք նախագահների» հոգեւոր հայր Պուտինն է ասում, ԽՍՀՄ-ը Ռուսաստանն էր, պարզապէս բոլշեւիկներն այն կոչել էին ԽՍՀՄ։ Հայ ժողովուրդը 94 տոկոսով հեռացել է Ռուսաստանից, հաւատալով, որ Ռուսաստանն էլ գաղութարարի կարգվիճակից ազատուելով կը որդեգրի քաղաքակիրթ արժեքներ։ Այսօր Ռուսասատնում կրկին գլուխ է բարձրացրել մեծապետականութիւնը։ Աշխարհի համար աւելի քան ակնյայտ է. պուտինեան Ռուսաստանն ընկալւում է որպէս համայն մարդկութեան, այդ թւում՝ նաեւ մեր գլխաւոր թշնամի։ Եւ այս պայմաններում Սերժ Սարգսեանը շարունակելով իր նախորդների սկսածը կամայականորեն դէմ է գնում Սեեպտեմբերի 21-ին հայ ժողովրդի կայացրած ռազմավարական որոշմանը։
Եթե 2013թ. սեպտեմբերի 3-ը տեղի է ունեցել ինչ-որ ճնշումների ազդեցութեան տակ, ապա 1998թ.-ի օրինակով պէտք է ազդարարել «որոշակի ուժերի ճնշման » մասին եւ հեռանալ։ Իսկ եթե դա տեղի է ունեցել առանց ճնշումների, ապա Սերժ Սարգսեանը յայտնուել է մի պետական պաշտոնեայի կարգավիճակում, ով խոստացել է ընթանալ եւրոպական ուղղութեամբ, սակայն ընթանում է ռուսական կայսերապաշտութեանն ընդառաջ։
Նախագահական ընտրութիւնների նախընտրական փուլում իրեն եւրոպական կւողմնորոշման ներկայացուցիչ ազդարարելով, որպէս այդպիսին ստանալով նաեւ Եւրոպական ժողովրդական կուսակցութեան նախագահ Ուիլֆրիդ Մարտենսի «օրհնութիւնը», ամենակարեւորը՝ ապակողնորոշելով սեփական ժողովրդին ու դառնալով նախագահ, ռազմավարական (ստրատեգիական), այսինքն՝ ժողովրդի համար ճակատագրական հարցում ընթացել է հակառակ ուղղութեամբ։ Նախագահ է դարձել ժողովրդին վստահեցնելով, որ Վրաստանի, Մոլդովայի, Ուկրաինայի հետ գնում է Եւրոպական Միութեան հետ հարաբերութիւնների սերտացման, սակայն ամենավճռական պահին ետ է կանգնում իր ստանձնած պարտաւորութիւնից։
Այն պահից, երբ Սերժ Սարգսեանը հրաժարուեց իր ստանձնած պարտաւորութիւններից ու տուած խոստումներից, այդ պահից հրաժարուեց այդ ծրագրերը, գաղափարները կրողի իր կարգվիճակից։ Սա այն անձը չէ, ով ասում էր, որ մենք ստորագրելու ենք ԵՄ-ի հետ ասոցացման համաձայնագիրը։ Հետեւաբար արդեն հրաժարուել է ինքն իրենից։ Այս պայմաններում բնականոն է այդ հրաժարումը դարձնել ժողովրդի սեփականութիւնը եւ հրաժարուել քաղաքական իշխանութիւնից։
Ես որպես տասնամեակներ Հայաստանի անկախութեան պայքարի առաջնորդ բարոյական իրաւունք ունեմ պահանջելու Սերժ Սարգսեանի հրաժարականը, բայց չեմ շահարկում իմ այդ բացառիկ կարգաւիճակը։ (Ով-ով նա լաւ գիտե, որ իմ հորդորը տասնեակ պուտինապաշտ կուսակցապետերի դիրքորոշումից աւելի զորութիւն ունի։ Մյուսները նրանից աթոռ ու իշխանութիւն են պահանջում, եւ բոլորի «կռիվը» նրա հետ եւ իրար հետ աթոռի համար է։)
Ես եւ իմ ընկերներն ինչպէս անցեալում՝ բանտերում , այդպէս էլ այսօր հրապարակներում աշխատում ենք յանուն ազգօգուտ գաղափարների ու ճշմարտութեան։
Նախագահի հրաժարականը պահանջելու՝ ՊԱՀԱՆՋԵԼՈՒ իրաւունք ունի միայն ժողովուրդը։ Ես ընդամենը յորդորում եմ։ Յորդորում եմ, սակայն յայտնի պատճառներով յորդորս ուղեկցում եմ սկսածս բողոքի հացադուլով։
Խաչվերաց տօնին նախորդող պահքի շրջանում ես քաղաքական հացադուլ յայտարարելով՝ փորձում եմ ընդգծել հարցի կարեւորութիւնը եւ միաժամանակ աղոթելու եմ մեր հայրերի կերտած սրբաւայրերում, որ Աստուած չպատժի մեր ժողովրդին այսպիսի ղեկաւարների սխալների համար, ներողամիտ լինի մեր հանդէպ եւ այդ ղեկավարներին (մեզ բոլորիս) տայ այն ամենը, ինչը բացակայում է մեզ մոտ։
Բողոք-հացադուլը սկսել եմ սեպտեմբերի 7-ին ժամը 18։00-ին եւ այն կը շարունակեմ հաւատարիմ մնալով իմ սկզբունքներին եւ հայկական աւանդույթներին։
Առողջ բանականութեան գերակայութեանը հաւատացող՝
Պարոյր Հայրիկեան
1968թ.-ից ԱՄԿ-ԱԻՄ առաջնորդ
