Պատերազմի պատճառը, որպես կանոն, մի կաթիլ շառն է լինում, որը զգուշորեն, մուղամով ու կոդլով կաթացնում են որպես նոխազ ընտրված դժբախտի գլխին:
Հիշենք, Սադդամը ենթարկվեց բոլոր պահանջներին, բայց չօգնեց, ինքը էտ պահի կազյոլն էր:
Նույնը Կադդաֆին ոչ մի բան չօգնեց ու էլի նահատակվեց:
Ասադին էին կազյոլ ընտրել, բայց տղեն դեռ դիմադրում է:
Հիմա նոր վիճակ է, պրոբլեմների մասշտաբն այլ է, ու կազյոլության հերթը հասել է Պուտինին: Դե Սիբիր կա կիսելու, դոլար կա փրկելու ու վաբշե:
Կխուսափի՞ կախաղանից Պուտինը, դժվար է ասել:
Բայց որ մարդկության 50 տոկոսը թքած ունեն՝ ում ու ինչի կուտեն, մի տոկոսը կազյոլ ընտրողն է, մնացած 49-ն էլ դամ պահողներն են, փալանները, դահիճները, բալելշչիկները, կախաղանի պարան ձգողներն ու խեղկատակները, դա փաստ է:
Կասեի հետաքրքիր է, եթե Սադդամի կախելն ու Կադաֆիի դիակը տեսած չլինեի, ու դրան զուգահեռ, Հիտլերից բեթար ճիվաղների սաղ- ուրախ-փարթամ մոռդերն ամեն օր չտեսնեի:
