Ես ուզում էի ասել, որ խանդում եմ քեզ մթին, անգիտակցականին, նրան, ինչի համար բացատրությունն անհնարին է, ինչը չի կարելի կռահել: Ես խանդում եմ քո արդուզարդի իրերին, քո մաշկի վրայի քրտինքի կաթիլին, օդում տարածվող վարակիչ հիվանդությանը, որ կարող է դիպչել քեզ ու թունավորել քո արյունը… Ես գիտեմ, սա կարող է քեզ անորոշության կուտակում թվալ: Ես դա չեմ կարող ասել ներդաշնակ ու հասկանալի: Ես խելահեղորեն, սաստիկ, անսահման սիրում եմ քեզ…
«Դոկտոր Ժիվագո» վեպից
Նյութի աղբյուր՝ http://hovikcharkhchyan.wordpress.com/2014/07/07/%D5%A2%D5%B8%D6%80%D5%AB%D5%BD-%D5%BA%D5%A1%D5%BD%D5%BF%D5%A5%D5%BC%D5%B6%D5%A1%D5%AF-3/
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
