Երևանում էի ընկերոջս հետ, Նժդեհի վրա մի տղա մոտեցավ մեքենային, թե գումարով կօգնե՞ք: Օգնեցինք, վերցրեց, սկսեց հաշվել՝ ինչքան ենք տվել, մռթմռթալով բան ասեց՝ չլսեցի, գուցե գումարի չափը չէր գոհացրել, հետո զանգեցին իրան, հեռախոսը վերցրեց ու... ինքը բռնում էր Black berry bold 9700, որը 200.000-ից ավել է, եթե չեմ սխալվում, հետո նկատեցի, որ իր շորտն ու չստերը ավելի թանկ էին, քան իմը...
Մի շաբաթ առաջ էլ՝ օդանավակայանի խաչմերուկում, մի կիսաֆաբրիկատ կա, էլի մոտեցավ մեքենային, կոպեկ տվեցինք նորից, հաշվեց ու միջնամատ ցույց տվեց, ճիշտն ասած՝ էդ ժամանակ իմ հայհոյանքների հարուստ պաշարը ամբողջությամբ օգտագործեցի, ու ինչ մեղքս թաքցնեմ, չհասցրինք՝ գցեինք մեքենայի տակ, լխճորեինք` փախավ...
Հ.Գ. Зачем же быть душою обшества, кокда души в нем вовсе нет! © Владимир Высоцкий
