Հաշվի առնելով թուրքական դիվանագիտության հնարքները և Թուրքիայի իշխանությունների պետական մտածելակերպը, ես չեմ զարմանա, եթե Անկարան հայտարարի, որ պատրաստ է ընդունել կամ էլ այլ ձև օժանդակել սիրիահայությանը: Ու դրանից հետո կմնա միայն լսել Նալբանդյան և Շարմազանով Էդիկների ազգային-ազատագրական ծղրտոցները...