Սա թուրքական պաշտոնատար անձանց զրույցի սղագրությունն է հայերեն, որը ապացուցում է, որ Քեսապի հարձակումը եղել է կազմակերպված և դրանում կա և Էրդողանի և Դավութօղլու մասնակցությունը: Հասկանալու համար, կարող եք օգտվել տեքստի սկզբում տրված անուններից և հապավումներից: Թարգմանությունը ինձ ուղարկվեց տրանսլիտով, ես ընդամենը փոխարկել եմ այ հայերենի այնպես, ինչես կար:

Ahmet DAVUTOGLU (Արտաքին գործերի նախարար)
Ferudun SINIRLIOGLU (Արտաքին գործոց նախարարի տեղակալ)
Yasar GULER (Ավիցիայի մարշալ)
Hakan FIDAN (Ազգային հետախուզական գործակալություն)

Հապավումների բացատրությունը
(ISID) Irak և Sham Իսլամական կառավարություն
(Suleyman Shah) Սիրիայում թուրքական սրբավայր
(El Qaida) Ալքայիդա
(MKE) Մեխանիկական եւ քիմիական արդյունաբերության
(cobanbey) Սիրիական սահման
(MGK) ԱԶԳԱՅԻՆ ԱՆՎՏԱՆԳՈՒԹՅԱՆ ԽՈՐՀՈՒՐԴ
(Pasa) փաշա զինվորական կոչում

պատերազմի պլան

Այս նյութը տեղի է ունեցել 4 պաշտոնապես կարևոր անձանց միջև, ովքեր նախօրոք առաձին խոսակցություն են ունեցել Էրդողանի հետ:

A.D. – Սուլեյման Սահի հարձակումը հնարավորինս արժեքավորել, որպես ազգային հետախուզական գործողություն
H.F.- Եթե պետք լինի 4 մարդ կուղարկենք, 8 հրթիռ նետելով պատերազմի պատճառ կստեղծենք: Եվ նորի Սուլեյման Սահի վրա հարձակում կկազմակերպեմ:
F.S- Ազգային ապահովությունը ծայրահեղ ստիճանի կրիտիկական է:
Y.G.- Ուղիղ պատերազմի պատճառ, այսինքն ինչ որ խոսում ենք, եթե կատարեն ուղիղ պատերազմ կհայտարարենք:
A.D-Հիմա մեր արտաքին գործերը ինչ պիտի անի՞: Որովհետեվ, եթե մենք այս ուղղությամբ քայլ անենք, ապա պետք է մնացյալ երկրներին և Ստամբուլում գտնվող Սիրիայի դեսպանին մի ձևով հայտնել չէ՞, պետք չէ՞:
F.S.- Եթե այնտեղ շարժվելու որոշում կայացնենք, ապա դա անակնկալ պետք է լինի: Ինչ որոշում էլ ընդունենք այդ ուղղությամբ որևէ տեղ տեղեկացնելը սխալ կլինի:
A.D.- Հմմմմմմմ, Դրա համար պետք է լավ պատրաստվենք, այլապես չենք ուզում միջազգային օրենքներով մեզ ետ պահեն: Նախագահ Էրդողանի խոսելու պահին մտածեցի մեր տանկերը մտցնելու ժամանակ արդեն մտած ենք չէ՞ լինելու:
Y.G.- Այո մտած կլինենք
A.D.- Չէ, հիմա օդանավով մտնելու տանկով մտնելու միջև ինչ՞ տարբերություն:
Y.G.- Սիրիայի դեսպանատանը այսպիսի բան կարող ենք ասել: (ISID)-ն է հիմա արդեն ռեժիմի հետ աշխատում, իսկ այդտեղ էլ թուրքական հող է:
A.D.- առաջ ասացինք , նոտա տվել ենք
Y.G.- Սիրիայում?
F.S.-Այո, այո, ասել ենք
A.D.- Այո, քանի անգամ նոտա տվել ենք: Ես հիմա ուզում եմ իմանալ, թե աշխատակազմի ղեկավարությունը ինչ տիպի աշխատանք է սպասում մեր նախարարությունից:
Y.G.- Կարող է սա՞ է ուզում, ես չեմ հասկանում, Պարոն Հաքանի հետ խոսել՞ ես այս մասին:
H.F.- Փաստորեն, այս մասով մի բան ասեց, բայց չմանրամասնեցինք:
Y.G.- Երևի ուզում էր ասել Սիրիային բաց նոտա հղել
H.F.- Կարծեմ այս գործի կազմակերպումը արտաքին նախարարության գործն է: 
A.D.- Կարելի է ներքին պատերազմի դիվանագիտությամբ կազմակերպել
F.S.- Ես այնտեղ ասացի, հիմա վիճակը տաբերվեց: Ամենից առաջ ISIDI –ի գործողությանը միացած երկրների օրենք հիմա գոյություն ունի: Սա Ալքայիդա ասելով կամբողջացնենք. Ալքայիդա անվան մեջ խնդիր չկա, դրանից հետո էլ նույն ձևով Սուլեյման Սահի սրբավայրին կբերենք, կհասցնենք: Դրանից հետո խոսքը կգնա մեր հողերը պաշտպանելու մասին:
Y.G.- Մենք այդ կողմից խնդիր չունենք:
H.F.-Եթե այդպես անենք, ներսում էլ մեծ ռումբ կպայթի: Սահմաններն էլ հսկողության տակ չեն:
F.S.- Այո, այո, ներսը կրկին բոմբ-մոմբ պիտի անեն: Բայց ես հիմա 3 տարի առաջվա խոսակցությունը հիշեցի:
Y.G.- Կարևոր անելիքը հիմա նա է, որ պարոն Հաքանին հասկացնենք, որ Սիրիայի միջի ընդդիմադիրներին զինամթերք հասցվի, և անհրաժեշտության դեպքում, պետք է ամեն տեղ տեղեկացվի ու Պարոն Հաքանը հանգիստ հանձնարարություն տա ներքին և արտաքին նախարարություններին, պաշտպանության նախարարությանը և մնացյալներին:
A.D.- Հյուսիսային Իրաքում սպառնալիք լինելու ժամանակ ոնց՞ կարողացանք հատուկ ուժեր մտցնել: 
Այնտեղ էլ պետք է զինվոր մտցնեինք, այնտեղ էլ պետք է մարդկանց վարժեցնեինք, հատուկ մարդկանց ուղարկեինք: Պարզապես հիմա դիվանագիտությունից դուրս չենք կարող անել:
F.S.-Ես այն ժամանակ ասացի, ՛՛Մենք ոնց՞ այդ տանկերը մտցրեցինք Իրաք: Դուք գիտեք: Աստծու սիրուն, դուք այն ժամանակ կայիք ու գիտեք՛՛:
Y.G.- Որ՞ մեկը, հաաաա, մեր բաներըը
F.S.- Շատ պարզ ասեմ, այդ գործողության գլխին ես էի կանգնած, ինչ՞ կառավարության թույլտվություն, ինչ՞ որոշում, ինչ՞ բան:
Y.G.- Ես համաամիտ եմ ձեզ հետ: Չեմ ուզում զիջել, բայց ասում եմ, որ հիմա Սիրիան կարող է այլ քայլեր անել:
A. D.- Հարգելի Փաշա, հենց մարդկանց կարողությունը իմանալով եմ ասում, որ չմտնենք:
Y.G.- Հիմա նայեք, (MKE) Մեխանիկական եւ քիմիական արդյունաբերությունը մեր վերահսկողության տակ չէ՞, մեր հրամանով չէ՞: Հիմա Քաթարը դրամով զենք չի փնտրում՞: Փնտրում է: Ավելի լավ: Դրամը նաղդ տանք, իրենք բոլորը մի խոսքի են սպասում:
A.D.- Նայեք հիմա, այստեղ ինտեգրված չենք կարող շարժվել, չենք կարող համակարգել:
Y.G.- Այդ դեպքում աշխատակազմի ղեկավարը ու մնացյալը միևնույն ժամանակ թող նախագահի հետ խոսեն:
A.D.- Մենք պարոն ֆերիդունի հետ հայտնեցինք Էրդողանին, բոլորս հավաքվենք, որովհետև այս գործը դեպի վատն է գնում:
Y.G.-Չէ, չէ պետք է չէ այդքան մարդ հավաքել, 4 հոգի բավարար է, դուք և ես լինեմ, ներքին գործերի նախարարը և աշխատակազմի ղեկավարը: Հիմա մեզ պետք է զենք և զինամթերք, ավելի ճիշտ, զինամթերք: Մենք հիմա 1000 հոգանոց զորք պիտի ուղարկենք: Պետք է առնվազն 6 ամսվա զինամթերք ունենան նրանք: Այլապես ետ կվերադառնան:
A.D.- Էհ, վերադարձան, էլի:
Y.G. – Այո, կվերադառնան:
A.D.- Էն տեղից վերադարձան: Ինչ էր անունը՞ Հաաաա, Չոբանբեյդից վերադարձան:
Y.G.- Այո, հիմա շատ ափսոս, այս գորքի ծանրությունը պարոն Հաքանի ուսերին մնաց: Դա անելու բան էր՞: Չեմ հասկանում ինչու այդպես եղավ:
A.D. – Այո մենք վերջին գիշերը, որ խոսել էինք, բոլորս համամիտ էինք, բայց հիմա ինչու՞ այսպես եղավ:
F.S.- Հաջորդ օրը մենք Ազգային անվտանգության խորհուրդը որոշում ընդունեցինք Փաշայի հետ խոսելով:
A.D.- Ուրեմն, բոլոր այս փորձառությունից երևում է, որ ՛՛զինվորներին ետ պիտի քաշեմ՛՛ կասես, ետ կքաշես, որոշ բաներ ավելի կհզորացնես և զինվորներին նորից ետ կուղարկես:
Y.G- Այո, այո, լրիվ ճիշտ եք:
A.D.-Այդպես պետք է լինի չէ՞: Բայց մենք զինվորներին էվակուացիա անելու ժամանակ պետք է հայտնենք, որ դա զինվորական պարտավորություն չէ, դա ուրիշ բան է:
Y.G- Հարգելի գլխավոր, քիչ առաջ դուք ներսում էիք, Էրդողանի մոտ, մենք պարզ ու շիտակ նշեցինք, որ զինված ճակատը ամեն դեպքում պետք է:
A.D.- Այո, հոգիս, ես այժմ ակադեմիական լեզվով ասում եմ, առանց կոշտ ուժի այս հողերի հարցը չի լուծվի: Փափուկ ուժով ոչինչ չի լինի, չի լինի:
F.S.- Ընդհանրապես այսպիսի ժամանակշրջան չեմ հիշում, խառը վիճակ է, և ոչ մի այլ կուսակցություն մեզ չի պաշտպանում:
A.D. – 2011-ին ասեցինք, 2012 ին չարեցինք, գոնե 2012-ին համարձակ որոշում ընդունեինք:
F.S- 2012-ին ամենաթույլ կետում էին 
Y.G- 2013-ին ևս նույնն էր
A.D.- Իրականում այդքան շատ զենք պետք չէ, կարևորը գործոնը այն է, որ մենք այնտեղ մարդկային խթան չկարողացանք ապահովել:

 

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել