Երկոտանիների մեջ առավել վատթարն ու վտանգավորը ոչ թե շարքային ավազակաբարո մարդասպաններն են, այլ նրանք, ովքեր սառնասրտորեն, արտակարգ եռանդով ու զարմանալի հետևողականությամբ պատմական հուշարձաններ, հինավուրց մշակութային արժեքներ ու գրքեր են ոչնչացնում:
Դեռևս լրիվ մարդացած չլինելով՝ նրանք չունեն իրենց սեփական պատմությունը, դրա համար էլ առաջնորդվում են իրենցից ավելի վաղ մարդացածների պատմական հետքերը ոչնչացնելու և մարդկության նորագույն պատմությունն իրենցով սկսելու բնազդական մոլուցքով:
Այսօրվա դրությամբ այդպիսի վտանգավոր երկոտանիների վառ օրինակ կարող են ծառայել աֆղանական թալիբները, թուրք-ազերիները և այլք:
Այդպիսիների մեջ, իհարկե, լինում են նաև արդեն գրաճանաչ դարձած մի քանի երկոտանիներ, որոնք զուգահեռաբար փորձում են ուրիշների թողած պատմական հետքերն ամեն գնով վերագրել իրենց կիսավայրենի ցեղակիցներին...