Tert.amLife-ը գրում է
«Հայկոյի կորստից հետո, երբ ես և երեխաս այնպիսի հոգեվիճակում էինք, որ այլևս չէինք կարողանում անգամ տանից դուրս գալ, միակ ելքն ինձ համար նրան երկրից դուրս հանելն էր: Ես որոշեցի, որ միասին գնանք Դուբայ, մեր վիշտը կարողանանք ապրել, միմյանց հույս տանք, որ կյանքը դեռ շարունակվում է:
Խնդրեցի այնպիսի հյուրանոց ընտրել, որտեղ հայեր չլինեն, պատկերացնելով, թե ինչ կլինի հետագայում, եթե մեզ այնտեղ տեսնեն: Բայց կար հայերի 1 ընտանիք: Մենք նոր էինք եկել հյուրանոց, սպասում էինք, որ սենյակի բանալին ստանանք, ես հենված աթոռին, երեխաս՝ կողքիս, իրենք գաղտնի լուսանկարել էին: Հաջորդ օրն ամբողջ համացանցում այդ լուսանկարն էր տարածվել: Ես խնդրեցի հյուրանոցում տրամադրել վիդեոնկարահանումը, որտեղ տեսա, որ նկարողներն իրոք հայեր էին, դիմեցի Դուբայի ոստիկանություն: Այնքան ցավ կար իմ մեջ, նրանք կարծես իմ բաց վերքի վրա աղ լցրեցին, շատ ցավոտ էր:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ:
