Hraparak.am-ը գրում է.
Կուզեի ինձ հետ թեկուզ մեկը նույն ուղղությամբ մտածեր ու պատասխաներ հարցիս՝ բարկացած ու խաղաղ մարդիկ նույն կե՞րպ են դատում, նույն կե՞րպ են արձագանքում երևույթներին: Ես ասում եմ՝ ոչ, իհարկե, ոչ: Ձեր պատասխանը պահեք ձեր մեջ: Հարցս ավելի եմ խորացնում՝ ծանր դժբախտության մեջ գտնվող մարդը ու նրա հետ զրուցողը նույն կե՞րպ են մտածում, թե՞ ոչ: Ես կասեմ՝ իհարկե ոչ: Մարդուն ծանր վիճակից, ցավից հանում են խոսքով, սթափ, հավասարակշռված խոսքով: Ձեր մտածածը ձեր մեջ պահեք:
Գուցե մտածեք՝ ի՞նչ պրիմիտիվ հարցեր է տալիս ու մարգարեի նման ինքն էլ պատասխանում: Իսկ ես կասեմ՝ երբեմն պրիմիտիվ բաներն էլ պետք է սովորել: Հասկանալ, որ սոսկալի դժբախտության մեջ գտնվող մորից, ով երկու զավակ է կորցրել, մինչև զավակներին հողին հանձնելը /առնվազն/ պատշաճ չէ հարցազրույց վերցնելը ու այն վերարտադրելը մամուլում: Նման հոգեվիճակում գտնվող մոր խոսքերը տեղադրել մամուլում, չեմ հասկանում՝ ինչ է կոչվում: Բնութագրում չունի: Մի քանի հազար ընթերցո՞ղ: Կարևոր չէ, որ հանրության մեջ կարծիք է ձևավորվում, կարևոր չէ, որ չարանում են մարդիկ, կարևորը թի՞վն է: Կայքերից մեկն էլ Երվանդ Ենգիբարյանի մասին գրել էր, որ դագաղից դուրս է եկել… Գրառումը բացվում էր լայքով: Ամո՜թ է, մամուլը գոնե մի աստիճան պետք է բարձր կանգնած լինի հանրության մեջ կատարվող խմորումներից առաջացած թունավոր նյութերից:
Այո, ողջ ազգն է ցավում երկու անչափահաս տղաների ողբերգական մահվան համար, բայց Վարդան Պետրոսյանը նույնպես զոհ է: Նա նույնպես կարող էր մահանալ կամ մի՞թե նման զգայուն հոգու տեր մարդու համար մահն ավելի գերադասելի չէր: Թույլ տվեք, որ տղայի հարազատները մեծ ցնցումից հետո ուշքի գան: Ուշքի՜ գան, հասկանու՞մ եք ինչ է դա… Այսօր Վարդան Պետրոսյանի ֆեյբուքյան էջում կարդացի՝ բոլորին խնդրում ենք չհավատալ այն զզվելի հերյուրանքներին, թե Վարդան Պետրոսյանը հարբած է եղել կամ վարել է ավտոմեքենան 120, 160, կամ 180 կմ/ժ արագությամբ: Այս ստեր տարածողներին, ատելութուն սերմանողներին…
Որտեղի՞ց է բխում ակունքը,- հարցնում եմ:
Կարծում եմ լրագրողներս շատ բան ունենք մտածելու: Մի՞թե այդ մենք չէինք, որ մեր հայ վարորդին ազգովի պաշտպանում էինք, երբ մեջտեղ տասնյակ ռուս զոհեր կային…Թե՞ մենք չէինք: Կասեք՝ նվաստացնում էին, դրա համար: Բայց մի՞թե նվաստացումը խալաթ հագցնելով է միայն լինում. մենք չե՞նք նվաստացնում դերասանին՝ վրեժ պահանջող նյութեր տեղադրելով: Ինչու՞ եք հանրությանը տրամադրում Վարդանի դեմ,- կարո՞ղ եմ ներողություն խնդրելով հարցնել:
ՀԱՍՄԻԿ ԲԱԲԱՋԱՆՅԱՆ
