Երկիրը խորտակվում է, իսկ մենք էլ «Տիտանիկ» ֆիլմի կվարտետի նման հերոսաբար նվագում ենք /մի շարք ընկերներ բուռն ստեղծագործում են միլիտոնյանաբար/, մի քանի հոգի էլ /իմ նման/ վայելում երաժշտության վերջին հնչյունները: Աղետ է, որ այսպիսի հեղինակը կարող է գրող համարվել ու մի հատ էլ Գրողների միության նախագահ առաջադրվել/դառնալ... Միեւնույնն է, երկիրը երկիր չի.... Էլի խաբել է, թե երկիրը երկիր է, այն էլ` ապահով երկիրը: Անգամ կռիշը թռածներից կամ անտաղանդներից ապահովագրված չենք...

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել