Տարվա մեջ յուրաքանչյուր առանձին օր նվիրված է ընդամենը մեկ մարդու` ամենաերջանիկին: Մյուս բոլոր մարդիկ օգտվում են այդ օրից` հաճույք ստանալով արևի տակ կամ զայրանալով անձրևի վրա, բայց երբեք չիմանալով, թե իրականում ու՞մ է պատկանում այդ օրը, և նրանց անգիտությունը հաճելի ու զվարճալի է երջանիկի համար: Մարդը չի կարող կանխատեսել, թե հատկապես որ օրն է բաժին ընկնելու իրեն, ինչպիսի մանրուք նա պիտի հավերժորեն հիշի` լուսավոր ծփանքը ջրամերձ պատի վրա կամ պտտվող թխկենու տերևը, իսկ ավելի հաճախ լինում է այնպես, որ նա իր օրը ճանաչում է միայն անցած օրերի մեջ, միայն այն ժամանակ, երբ վաղուց արդեն պոկվել և տրորվել և սեղանի տակ է նետվել մոռացված թվով օրացույցի թերթիկը:
Նյութի աղբյուր՝ http://hovikcharkhchyan.wordpress.com/2013/10/02/%D5%BE%D5%AC%D5%A1%D5%A4%D5%AB%D5%B4%D5%AB%D6%80-%D5%B6%D5%A1%D5%A2%D5%B8%D5%AF%D5%B8%D5%BE/
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել