Պարզվում է՝ Մուրազի Բորիկը սեփական անձի հասցեին հնչող հայհոյանքների հարցում որդեգրել է ոչ միանման մոտեցում. չի նեղվում, երբ իրեն հայհոյում են նրանք, ովքեր ուղղակի իր պես չեն մտածում կամ ինչ-որ բան աւնպես չեն հասկանում, բայց շա՜տ է նեղվում, երբ փողի դիմաց է հայհոյվում՝ դառնալով փողով հայհոյանք գրողների զոհը: Բորիկը այդ տեսակին համարել էր սրիկա:

Հետաքրքիր է՝ Բորիկն իրեն այդ երկու կատեգորիաներից ո՞ր մեկն է իրեն ավելի հոգեհարազատ համարում, եթե նկատի ունենանք փաստը, որ փողով խոսացողներից մեկն էլ հենց ինքն է. կոնկրետ երրորդ նախագահին թիրախավորելու միջոցով Բորիկը հսկայական փողեր է բռնում՝ սեփական տերերի «սրտին յուղ քսելով»:

Բորիկն ակնհայտորեն պատկանում է երկրորդ՝ իր իսկ կոմղից անչափ ատելի կատեգորիային, և դրա մասին ինքն էլ շատ լավ գիտի, ուստի չափազանց տարօրինակ է, որ տեսնելով այլոց աչքի շյուղը՝ չի կարողանում նշմարել սեփական աչքում առկա հսկայական գերանը, որ մի օր մտնելու է համապատասխան տեղը. կյանքը բումերանք է…
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել