Հենց ամենաթունդ ազգայնականների, իրենց «ի ծնե» քրիստոնյա համարողների ու հայեցիության ջատագովների կողմից պիտի անընդունելի համարվեր «կարմիր խնձորի» ԽԱՅՏԱՌԱԿ «գաղափարը»: Այդ խայտառակությունը առանց քաշվելու, ամաչելու, նույնիսկ հիացմունքով ներկայացնում են որպես աղջկա «անարատության» հանրայնացում, «ավանդույթ»: Ոնց կարա տղամարդուն դուր գա նման «գաղափարը»: Ո՞ւմ ի՞նչ գործն ա տվյալ աղջկա «անարատությունը», իսկ եթե «անարատության» հարց միևնույնն ա կա, ապա դա միայնումիայն պիտի հուզի առաջին հերթին հենց տվյալ աղջկան, այնուհետև փեսացուին: «Կարմիր խնձորի» ո՞ր մասն ա հատկապես «ավանդույթ». կարմի՞րը, խնձո՞րը, թե՞ ազգուտակով խայտառակ լինելը: Իսկ եթե «կարմիր խնձորի» «գաղափարը» այնուամենայնիվ ձևավորված «ավանդույթ» ա, ապա այդ «ավանդույթը» օր առաջ պիտի նետվի պատմության աղբանոցը:
