Հարցին՝ արցախցների նկատմամբ ատելության խոսքը կենցաղային մակարդակո՞ւմ է, թե՞ հատվել են այդ սահմանները՝ Խանումյան Հայկոն պատասխանել է՝ ասելով, որ ինքը ժողովրդի շրջանում չի հանդիպել նման բան, իսկ ատելություն գեներացնողները դեռ 90-ականներից տարբեր ԶԼՄ-ներ են եղել, որոնք տարածել են հակաարցախյան կեղծ տեսություններ:
Հայկոն մինչև վերջ փակագծերը չի բացել: Ինչի՞ց է նա վախեցել կամ վախեցե՞լ է, թե չի ցանկացել ինքնավնասմամբ զբաղվել:
Բանն այն է, որ 90-ականներից սկսած հենց Նիկոլի «Օրագիրը» ու «Հայկական ժամանակն» են եղել այն ԶԼՄ-ները, որոնք փատացի ատելություն են սերմանել արցախցիների կամ Արցախի հանդեպ՝ փորձելով այն որպես հայերիս վզին փաթաթած բեռ ներկայացնել: Խանումյան Հայկոն մինչև վերջ անկեղծ չի գտնվել, քանի որ եթե գտնվեր, չէր վախենա ու անուններ կտար, կասեր, թե հատկապես այդ որ ԶԼՄ-ներն էին, որ դեռ 90-ականներից արցախատյացություն էին քարոզում՝ դեռ էն գլխից ստեղծելով Արցախը հանձնելու հիմքեր:
Իսկ չի ասել, քանի որ չի ցանկացել ինքնավնասմամբ զբաղվել. Սյամոն Նիկոլի «ժուչոկն» է՝ ներդրված դաշտում, ուստի վտանգավոր կարող է լինել իրերն իրենց անուններով կոչելը. բա որ Նիկոլը նեղվի: Հետևաբար՝ Հայկոն նախընտրել է հանդես գալ վերացական հայտարարություներով՝ խուսափելով կոնկրետությունից, այդպիսով՝ խուսափելով պատասխանատվությունից:
