Երբեմն մենք փնտրում ենք ամբողջ կյանքում, իսկ երբեմն էլ գտնում ընդամենը մեկ օրում: Երբեմն մենք սպասում ենք, սպասում, իսկ երբեմն էլ ստիպում ենք մեկին շատ երկար մեզ սպասել : Երբեմն մենք հանդիպում ենք ինչ-որ մեկին և հասկանում, որ ամբողջ կյանքում նրան ենք փնտրել, նրան ենք սպասել, ու չենք էլ պատկերացնում, թե ինչպես էինք մինչև այսօր ապրում առանց նրա, բայց երբեմն էլ մենք բաժանվում ենք ու հեռանում այդ ինչ-որ մեկից ու հասկանում, որ դա էր ճիշտը, այդպես էլ պետք է լիներ… Երբեմն մենք տենչում ենք թանկարժեք նվերների, զարդերի ու վարդերի, իսկ երբեմն էլ երջանկանում ենք անգամ դաշտային ծաղիկների մի փնջից, որը այդ պահին մեզ համար ճոխություն է: Երբեմն մենք փախչում ենք անձրևից, թաքնվում առաջին պատահած ծածկի տակ, բայց երբեմն էլ դուրս ենք վազում անձրևի ժամանակ ու խնդրում Աստծուն, որ այն երբեք չդադարի, որ անձրևի կաթիլների ներքո ոչ-ոք չնկատի մեր արցունքները…Երբեմն մենք ուզում ենք գոռալ մեր սրտի ողջ կուտակվածը, բայց երբեմն էլ հարկավոր է ընդամենը լռել ամեն ինչի մասին: Երբեմն մենք ուզում ենք պարզապես ամուր գրկել մեկին,գլուխներս նրա ուսին դնել և ընդամենը լսել, որ «ամեն ինչ լավ է լինելու»…Երբեմն հեռանալիս մենք ուզում ենք լսել «խնդրում եմ մի գնա»…երբեմն մենք պարզապես մարդկային հասարակ ջերմության կարիք ունենք….Կյանքը երբեմն սև է, իսկ երբեմն սպիտակ..

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել