Դավաճանության պահն ամենավատն է, պահ, երբ առանց կասկածի ստվերի հասկանում ես, որ քեզ դավաճանել են, որ ոմն մեկը քեզ չարիք է ցանկանում: Կարծես լինես վերելակում, որը կտրել են վերևից: Ընկնում ես, ընկնում և չգիտես, թե որտեղ կհարվածի:
Երբ արդեն գիտես, թե քեզ ինչ է սպասվում առջևում, ինչ կպատահի քեզ հետ, ինչի կհնգեցնի արարքը` դու դատապարտված ես: Դատարկվում ես, ինչպես աստվածը: Քարանում ես: Չես ուտելու, չես խմելու, չես ծիծաղելու, առավոտյան վեր չես կենալու: Ոչ մեկին չես սիրելու: Երբեք: Չես համարձակվելու…
Ցավազրկման նոր միջոց կա. եթե ինչ-որ տեղդ ցավում է` գտիր ուրիշ ցավ:
Նյութի աղբյուր՝ http://hovikcharkhchyan.wordpress.com/2013/09/16/%D5%B4%D5%A1%D6%80%D5%A3%D5%A1%D6%80%D5%A5%D5%BF-%D5%A7%D5%BF%D5%BE%D5%B8%D6%82%D5%A4/
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել