Դատապարտելով ընդդիմությանը՝ այս իրավիճակում իշխանություններին քննադատելու համար՝ Անդոնը հռետորական հարց է ուղղել.«Այսինքն՝ իշխանությունն էս ժողովրդի իշխանությունը չի՞, թշնամի՞ն է, էս ի՞նչ եք խոսում»:

Թշնամի՞… «թշնամի» բառը մեղմ է ասված՝ ՔՊ-ական իշխանությանը բնորոշելու. սատանայական կերպարներից է ՔՊ-ն բաղկացած, որ հագենում են բացառապես հայի արյամբ, իսկ ավելի ճիշտ՝ հագենում ենբ այն ժամանակ,երբ տեսնում են, թե ինչպես է թուրքը հայի արյուն խժռում: Հայի ոխերիմ թշնամի լինելուց առաջ, սակայն, անդոնների իշխանությունը թուրքերի մեծ բարեկամն է: Բա որ այդպես չլիներ, ասենք Նիկոլի խոսնակ աշխատող ՔՊ-ական Բաղդասարյան Նազիկը «Արցախ» բառն օգտագործելու համար ներողություն կխնդրե՞ր՝ այն փոխարինելով «Լեռնայն Ղարաբաղ» եզրույթով: Ումի՞ց էր ներողություն խնդրում, Անդոնի՞ց, թե՞ թուրքերից՝ սեփական շեֆի տերերից…

Ի բնե ՔՊ-ական իշխանությունը թշնամի է եղել հայ ժողովրդին, իսկ դրա կարկառունները՝ մեր իսկ ծոցում տաքացված օձեր, որ հետո այնպես պետք է խայթեին հայ ժողովրդի գարշապարը, որ հետևանքներն իսկապես անդառնալի լինեին:

Իժերի ծնունդներ…
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել