«Իրավունք» թերթը գրում է․ «Արցախի 68-ամյա բնակիչ Վագիֆ Խաչատրյանին առեւանգելով՝ Բաքուն նրան ծանր մեղադրանքներ է առաջադրել: Ադրբեջանի դատախազությունը Խաչատրյանին պատերազմական հանցագործություններ է վերագրել, իբր 1991թ.-ին նա կազմակերպել եւ իրականացրել է Խոջալուի շրջանի Մեշալի գյուղի ադրբեջանցիների սպանդ՝ կյանքից զրկելով 25 հոգու, 358 ադրբեջանցու արտաքսելով բնակության վայրերից:
Բաքուն պնդել է, թե նրա նկատմամբ հետախուզում էր հայտարարված, եւ այսօր, հայտնաբերելով Լաչինում, կալանավորել են: Արցախի քաղաքացուն առեւանգելուն զուգահեռ` Ադրբեջանի արտգործնախարար Ջեյհուն Բայրամովը նամակ է հղել ՄԱԿ գլխավոր քարտուղար Անտոնիո Գուտերեշին, որում նշված է, թե հումանիտար իրավիճակի մասին Հայաստանի հայտարարություններն իրականությանը չեն համապատասխանում: Նամակը Թվիթերում հրապարակել է Ադրբեջանի ԱԳՆ խոսնակ Այխան Հաջիզադեն՝ նշելով, թե իբր «Կարմիր խաչի միջազգային կոմիտեի օգնությամբ Ադրբեջանը Լաչինի միջանցքով ապահովում է» Ղարաբաղի բնակիչների ազատ տեղաշարժը: Այս իրավիճակում Հայաստանը շարունակո՞ւմ է գնալ «խաղաղության դարաշրջան» բացելու ճանապարհո՞վ, հարցի պատասխանը փորձել ենք ստանալ ՔՊ խմբակցության պատգամավոր Հովիկ Աղազարյանից, ով պնդեց.
— Անկասկած, մենք ուրիշ ճանապարհ չունենք: Մենք այս երկու-երեք տարվա ընթացքում մեր քայլերով աշխարհի համար ընկալելի դարձրինք, որ Արցախի ժողովրդի ինքնորոշման հարցը տարածքային հարց չէ: Դա այն չէ, որ Հայաստանը ոտնձգություն ունի Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության նկատմամբ, դա ազգերի ինքնորոշման հարց է, որը գործում է տարածքների անձեռնմխելիության սկզբունքի հետ զուգահեռ: Մենք դա ենք արել, ու, կարծում եմ՝ գրեթե հաջողել ենք: Անգամ էս իրավիճակում իհարկե առավել քան երբեւէ պետք է գնալ այդ ճանապարհով:
— Այսինքն, կարծում եք, որ արցախահայության ինքնորոշման իրավունքի մասով ձեր իշխանությունը հաջողե՞լ է:
— Հաջողել է այն իմաստով, որ տարածքային խնդիրը արդեն դարձել է ազգի ինքնորոշման խնդիր: Այս խնդիրը կա, ու դրա լուծումը միայն արցախահայության ու Հայաստանի հարցը չէ, որովհետեւ մեր ռազմաքաղաքական հնարավորությունները բավարար չեն հարցն այլ ձեւով լուծելու համար: Հարցը պետք է լուծվի միջազգային իրավունքի տեսակետից, աշխարհի քաղաքակիրթ պետությունների ուշադրության ներքո:
— Այսինքն՝ Արցախի իշխանությունը տվե՞լ է իր համաձայնությունը, որ Հայաստանի իշխանությունը, ինչպես նշում են Արցախում, չխոսի ինքնորոշման իրավունքի մասին:
— Ո՛չ, Հայաստանի իշխանությունները այս մի քանի տարվա ընթացքում հասել են այն կետին, որ պետք է տեղի ունենա Արցախ-Ադրբեջան երկխոսություն, այդ ճանապարհով պետք է լուծվի հարցը, հետեւաբար, նորից եմ ասում, Հայաստանի իշխանությունն ուզենա էլ, չի կարող տնօրինել Արցախի մեր հայրենակիցների ճակատագիրը: Մենք պատրաստ ենք սատար կանգնելու ցանկացած որոշման, որը կընդունվի Արցախի իշխանության կողմից, որին համաձայն կլինի նաեւ արցախահայությունը:
— Այն, ինչ հիմա բանակցվում է, Արցախի իշխանությունը դրան համաձա՞յն է:
— Մենք հիմա բանակցում ենք Հայաստան-Ադրբեջան հարաբերությունների կարգավորման հարցերի շուրջ ու դրանք պետք է տարանջատենք Արցախ-Ադրբեջան խնդիրներից: Չեմ ասի՝ դրանք իրար հետ ոչ մի կապ չունեն, բայց մեկը մյուսով չպետք է պայմանավորվի»:
Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում։
