Armeniasputnik.am-ը գրում է.
Ճիշտ այնպես, ինչպես մեզ մոտ են ոմանք հարցնում, թե ինչու ենք հատուկ նշում Կանանց տոնը մարտի 8-ին, այնպես էլ Արևմուտքում մարդիկ կան, որոնք տարակուսում են՝ Սիրահարների օ՞ր փետրվարի 14-ին, բա տարվա մնացած օրերին սերը հօդս է ցնդո՞ւմ։
Ահավասիկ, երիտասարդ ամերիկացիներից մեկի կարծիքը. «Չե՞ք կարծում, որ դա անհեթեթություն է՝ նշել սիրո տոնը շատ կոնկրետ մի օր։ Եվ ինչո՞ւ հենց այդ օրը՝ ուղղակի այն պատճառով, որ այդպես է ինչ-որ մեկը ծրագրել և ա՞յդ օրն է փաթաթել մեր վզին»։
Կան մարդիկ, որոնք իրենց բողոքն այդ օրը արտահայտում են շատ կոնկրետ գործողություններով։ Օրինակ, Ամուսինների ամերիկյան ասոցիացիան վաղուց հայտարարել է, որ ամեն տարի պարզապես բոյկոտելու է սուրբ Վալենտինը։ Եվ բոլորովին ոչ այն պատճառով, որ ժլատ են ու չեն ցանկանում նույնիսկ մի տուփ կոնֆետ գնել կանանց համար։ Այս հասարակական կազմակերպության անդամները մանրամասնել են՝ մեր բոյկոտը սկզբունքային է, այն ընդամենը մեկ օր է տևելու, իսկ դրանից հետո, սիրելի′ կանայք, ոչ միայն «Մոցարտ» շոկոլադ և 5 համարի «Շանել» կնվիրենք, տո ամենաթանկ սուշիանոցն էլ կտանենք։
Իսկ մի չինացի, որին լքել էր ընկերուհին, մի քանի տարի առաջ Վալենտինի օրը գնել էր Շանհայի կինոթատրոնում բոլոր կենտ տեղերը, որպեսզի սիրահարվածները չկարողանան կողք-կողքի նստել։
Ճիշտ է, մի քիչ պարզ չի, թե ինչ հույսեր ուներ չինացին, որովհետև ակնհայտ է, որ հենց դահլիճում մարեր լույսը, սիրահարվածները լավ էլ տեղավորվելու էին միմյանց կողքին՝ հո չե՞ս գնա ստուգես։ Բոլոր դեպքերում, համաձայնեք, Վալենտինի օրը ընկերուհուց վրեժ լուծելու բավական օրիգինալ ձև է։ Եղել են, իհարկե, նաև դեպքեր, երբ ամուսինն անկեղծորեն ամեն ջանք գործադրել է կնոջը հաճույք պատճառելու համար, ուղղակի հակառակն է ստացվել։
Համացանցային կայքերից մեկն այսպիսի դրվագ է նկարագրել։ Ամուսինը իմանալով, որ կինը հնաոճ իրեր է սիրում, Վալենտինից առաջ գնում է նման իրերի խանութը, շատ երկար փնտրում է և վերջապես ընտրում է մի շատ գեղեցիկ կապույտ ծաղկաման։ Երբ տանը հանձնում է այդ բավական թանկարժեք նվերը կնոջը, զգում է, որ նա մեծ ուշադրությամբ ուսումնասիրում է ծաղկամանը և վերջում չի կարողանում զսպել ծիծաղը. «Այս ի՞նչ ես գնել, հոգյակս, ախր սա գերեզմանին դնելու համար նախատեսված ծաղկաման է։ Տես ինչ է գրված վրան»։ Եվ ամուսինը կարդում է. «Սիրելի կնոջս հավերժ հիշատակին»։
Եվ վերջում այն պատմությունը, որը ժամանակին ներկայացրել է Սանդրա Քերոնը։
«Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի տարիներին ծնողներս Մասաչուսեթս նահանգում էին, որտեղ հայրս Եվրոպա մեկնելուց առաջ ծառայում էր Քեպփ Էդուարդս զորավարժարանում։ Ծնողներս դեռ ամուսնացած չէին և որոշեցին դա անել հենց սուրբ Վալենտինի օրը։ Սակայն դրանից մեկ օր առաջ հրաման եկավ. «Զորավարժարանից չբացակայել և պատրաստվել մեկնելու»։ Դե հայրս երիտասարդ էր ու սիրահարված, որոշեց այնուամենայնիվ խախտել զինվորական կարգապահությունը, լքել հավաքի վայրը և ամուսնանալ։
Երբ վերադարձավ, հրամանատարը խիստ զայրացավ և արդեն ուզում էր պատիժ նշանակել։ Սակայն հայրս պատմեց, թե ինչու է բացակայել։ Հրամանատարը փափկեց ու ասաց. «Լավ, լավ, այս անգամ ներում եմ։ Բայց տես հա, հաջորդ անգամ որ ամուսնանաս, նման բան չանես»։
