Հումանիզմը ֆոբիաների ձեռը մեռել ա...

Մարդիկ վախենում են փող չունենալուց ու փող ունենալուց, վախենում են, որ  հիմար կթվան, վախենում են դժբախտ լինել ու հետևաբար վախենում են երջանիկ լինելուց, մահից ու կյանքը ապրելուց, ու բոլոր ժամանակների ամենասարսափելի վախը` մարդը վախենում է  իր նմանից, Homo homini lupus, ու էդ պատճառով ամեն տեղ սահմաններ են, փշալարեր, պարիսպներ, պատեր, ներսից մեխած դռներ, իսկ մեխած դռների հետևում` պարադոքս-աթոռին նստած, հրացանը գրկած մարդիկ մեկ ա վախենում են արդեն` մենակությունից, սեփական մտքերից ու երևակայությունից, սեփական եսից, հայելու արտացոլանքից, հարևանների ձայներից ու իրենց իսկ ստվերից:

Ֆրեյդի ձեռը ընկած հնգամյա Հանսը, ով ձիերից ֆոբիա ուներ, ով ուզում էր, որ մայրը իր նորածին  քրոջը խեղդեր, և ում ոչ մի կերպ հանգիստ չէին տալիս հոր սեռական օրգանի չափսերը և իր ֆանտազիաները, իր ֆոբիաներով հանդերձ բավականին երջանիկ երեխա էր, բայց Ֆրեյդը, որ մեր մեջ ասած վերջին հումանիստներից էր, քրքրեց ու պարզեց էդ գերմանացի լակոտի վախերի պատճառը: Պարզվում է` նրա հոգեբանությունը խախտվել էր, քանի որ ախոռում տեսել էր Ձիուն իր ողջ հարստությամբ` ամբողջովին մերկ, առանց ներքնաշորի.. Ասածս ինչ է` գտեք էդ որդերին, պարզեք ձեր վախերի պատճառները, ահագին կխնդաք, որ իմանաք, համ էլ դուք հո օրենքով խելոք եք, դե գոնե օրենքով. հա ու հանուն բոլոր աստվածների, էդ ձիերին մի հատ վարտիք հագցրեք…