Երեկ ինձ հետ անհավատալի դեպք տեղի ունեցավ: Մի քանի անգամ ավտոճանապարհային կարգը խախտելու համար տուգանվել էի 20.000 դրամով, բայց իրականում ես մեղավոր չէի: Ճիշտ է, «կարգը խախտել էի», բայց մեղավորը լուսաֆորն էր, որը տվյալ խաչմերուկում աջ թեքվող մեքենաների համար բաց ճանապարհ է տալիս ընդամենը ... հինգ վայրկյան: Մինչդեռ անիմաստ «հանձնարարում» է փակել այդ «աջ թեքումը», երբ հանդիպակաց մեքենաները անարգել ձախ են թեքվում, և նույն ժամանակի ընթացքում կարող էր բաց լինել նաև աջը` երթևեկության և հետիոտնի համար որևէ վտանգ չառաջացնելով: Աջ թեքվող մեքենաներից միայն երկու-երեքին է հաջողվում հինգ վայրկյանում անցնել կանաչով, ուստի վարորդներից շատերը, այդ թվում ես, մի քանի րոպե անիմաստ կանգնելու փոխարեն սովորաբար աջ են թեքվում այն նույն ընթացքում, երբ հանդիպակաց հոսքը ձախ է թեքվում: Հերթական տուգանքի թերթիկն ստանալով՝ գնացել էի հանրապետական ավտոճանապարհային ոստիկանություն՝ փորձելու խնդրել կարգավորել լուսաֆորի «հանձնարարականը»: Ընկերներս, ովքեր իմացան գնալուս նպատակը, համոզված էին, որ միտումնավոր է արված՝ տուգանքների թիվն ավելացնելու համար: Կարո՞ղ եք պատկերացնել, որ հարցը միանգամից և տեղում լուծվեց: Պաշտոնյան, ում բացատրեցի իրավիճակը, իսկույն ստուգեց ինտերնետի միջոցով և հենց իմ ներկայությամբ հանձնարարեց կարգավորել խնդիրը... Այսպիսի անհավատալի բաներ... Շնորհակալ եմ այդ պաշտոնյային, անունը չեմ գրում միայն այն պատճառով, որ վստահ չեմ՝ ինչպես է գնահատվում մեր սիրելի հայրենիքում օպերատիվ դրական արձագանքը: Հանկարծ ու չպատժե՞ն:
