- Դեռ հուլիսից տեղյակ լինես, որ պատերազմ է լինելու (ընդ որում, քո տապալած դիվանագիտության պատճառով, թե բա՝ Արցախը Հայաստան է և վերջ...),
- Պատերազմի 4-րդ օրվանից տեղյակ լինես, որ պարտվում ենք (ԳՇ պետի` պատերազմը վարողի զեկույց), ու չկանգնեցնես պատերազմը:
- Դադարեցնես զորքի լրահամալրումն ու անպատրաստ կամավորներին ուղարկես մսաղացի բերան:
- Պատերազմի ընթացքում մի քանի անգամ ստանաս շատ ավելի հայանպաստ տարբերակներով ամեն ինչ վերջացնելու առաջարկներ ու մերժես դրանք, ինչ ա, թե չասեն՝ հո դու դավաճան չե՞ս, բայց արդյունքում դառնաս վատագույն սցենարով Հայրենիքը հանձնած դավաճան:
- Թքած ունենաս հայ զինվորի կյանքի ու առողջության վրա:
- Թքած ունենաս պետությանդ վրա:
Ու այսքանից հետո շարունակես ամեն գնով պահել իշխանությունդ ու կործանես ամեն ինչ:
- Արցախը հանձնելը քիչ էր:
- Հանձնում է Սյունիքը:
- Հանձնում է Տավուշը:
Ձերբակալես բոլորին, ովքեր պայքարում են հանուն Հայրենիքի ու քո պես դավաճան թուրք չեն...
Եվ դեռ կա´, մեզ հետ կողք կողքի ապրում է հայի տականքը, ով կուրորեն պաշտպանում է հայրենադավ վիժվածքին...
նիկո´լ, դու ինքդ ես ընտրել ֆիզիկական ոչնչացման ուղին: Այլ տարբերակ չես թողել:
