Չի կարելի չհամաձայնել, որ Բաքվի բռնապետն այս կամ այն ձևակերպմամբ պարբերաբար հայտարարել է Հայաստանի տարածքի հանդեպ հավակնությունների մասին։
Սակայն այժմ դրանք անկարևոր համարելը և համարժեք չարձագանքելը պարզագույն ձեռնածվություն է, թեկուզ միայն մի պատճառով․ նախկինում, երբ նա դա անում էր, Հայաստանի անվտանգային համակարգը փլուզված չէր կամ, ավելի պարզ օրինակով՝ ադրբեջանցի ոչ մի բաշիբոզուկ չէր համարձակվի ոչ միայն զինաթափել հայկական զինված որևէ ստորաբաժանում, այլ նույնիսկ մտքով անցկացնել նման բան անելը։
Մինչդեռ այժմ ցավալի փորձը ցույց է տալիս, որ դավաճանական վարչախմբի կառավարման պայմաններում դա լիովին հնարավոր է, ուստի նման հավակնություններից բխող վտանգներն առավել քան իրական են դարձել, իսկ դրանք թերագնահատելը, մեղմ ասած, մանկամիտների մակարդակի մեքենայություն է։
Ի դեպ, Բաքվի բռնապետն, իր վերջին «ճառում», դիցուք, հիշատակելով «Գյոքչա» թյուրքական տեղանունն, ամենևին նկատի չունի միայն Սևանա լիճը, այլ Երևանի խանության ժամանակաշրջանի «Գյոքչայի մահալը» (շրջանը), որը տարածքով գրեթե համընկնում է Հայաստանի Գեղարքունիքի մարզի հետ։
Կից Երևանի խանության ադրբեջանական քարտեզի վրա սլաքով ցույց եմ տվել այդ շրջանը։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել