• Նախագահ Սերժ Սարգսյանի ծավալուն ասուլիսի ընթացքում ամենախղճուկ տպավորությունը ձգեցին այն լրատվամիջոցները (չեմ ցանկանում անձնավորել ըստ լրագրողների՝ նման վարքը վերագրելով «խմբագրական քաղաքականությանը»), որոնք ցուցադրաբար նախագահին դիմում էին «պարո՛ն Սարգսյան»-ով։ Եվ սա մի մարդու հանդեպ, որ պետականասիրության կենդանի մարմնացում է, որ անկախ քաղաքական տարաձայնություններից՝ պատմական հայացք նետելիս երբեք չի ցածրացնում այլ գործիչների, անգամ եթե դրա տեղը կա, հակառակը՝ փորձում է ըստ արժանվույն գնահատել բոլորի վաստակը։
• Այլ կուլտուրայի տեր լինելու դեպքում, «ֆակտորյան» վերջին հարցին նախագահը շատ հանգիստ կարող էր պատասխանել, որ ՀՀ տարածքային կորուստ ունեցել է միայն Լևոն Տեր-Պետրոսյանի օրոք՝ հանձին Արծվաշենի, ու զուտ ֆորմալ առումով սա սխալ չէր լինի։ Բայց առավել քան վստահ եմ, որ նախագահը գիտակցում է, որ այդ նույն Լ․ Տեր-Պետրոսյանի օրոք Արցախում բազում այլ տարածքներ են ազատագրվել, ու այդ ֆոնին նրան մեղադրել Արծվաշենի կորստյան մեջ ու դա թափահարել՝ սեփական դիրքը պանծացնելու համար, ընդունելի չէ։
• Դժվար է կառուցել ու պահել պետություն առանց դրա ղադրը գնահատողների ջախջախիչ մեծամասնության։ Իսկ պետության ղեկավարները, այո՛, պետության ու դրա պատմական ընթացքի անբաժան մասն են՝ իրենց դիմելաձևով հանդերձ։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել