Կոլումբիայի համար դա կարող էր վերածվել աղետի:
Ի՞նչ է տեղի ունեցել
1993-ի դեկտեմբերի 2-ին Կոլումբիայի պատմության ամենավատ մարդը՝ թմրանյութերի տիրակալ Պաբլո Էսկոբարը, սպանվեց Լոս Օլիվոսի Մեդելին թաղամասում: Մուլտիմիլիոնատերը, որը պաշտոնապես տաքսիների ընկերության սեփականատերն էր, հայտնի դարձավ անիրատեսական դաժանությամբ և այն ամբողջ պատերազմի համար, որը նա ծավալեց կա՛մ ընդդեմ Միացյալ Նահանգների, կա՛մ Կոլումբիայի իշխանությունների, կա՛մ աշխարհի մնացած մասի: Նրա հսկայական հարստությունն աճում էր կոկաինի շնորհիվ: Էսկոբարն առաջինն էր Հարավային Ամերիկայում, ով գիտակցում էր, որ թմրանյութը չպետք է վաճառվի աղքատ Կոլումբիայում, Պերուում կամ Չիլիում, այլ հարուստ Միացյալ Նահանգներում, որտեղ մի գրամ փոշին 5-6 անգամ ավելի թանկ էր: Այսպիսով, մի քանի ամիսների ընթացքում Մեդելինի հասարակ տղան դարձավ Կոլումբիայի ամենահարուստ մարդը: Բայց մինչ նրա հետ մրցակցող Կալին շարունակում էր ավելացնել հարստությունը՝ հանգիստ և աննկատ հեռացնելով իր թշնամիներին, Էսկոբարը որոշեց դուրս գալ ստվերից և գրավել նախագաի աթոռը:
Նրա մուտքը քաղաքականությունը ավարտվեց այնքան արագ, որքան արագ սկսվել էր: Նորընտիր կոնգրեսական Էսկոբարը, որը, ըստ պաշտոնական տեղեկությունների, ղեկավարում էր փոքր տաքսի ընկերությանը (բաղկացած էր երկու մեքենայից) ջրի երես դուրս եկավ: Կոլումբիայի արդարադատության նախարար Ռոդրիգո Լարա Բոնիլայի համարձակ հետաքննությունը, որը հստակ ցույց էր տալիս, որ իրական թմրանյութերի տերը նստած է Կոլումբիայի կոնգրեսում, վերջ տվեց Էսկոբարի քաղաքական ամբիցիաներին:
Կարո՞ղ էր այլ կերպ լինել
1993 թվականի աշնանը Էսկոբարն արդեն ամեն ինչ կորցրել էր: Ուներ դոլարով մի պայուսակ և Էլ Լիմոն մականունով թիկնապահ: Գումարած, իհարկե, ամբողջ անշարժ գույքը, բայց դա դժվար թե կարող էր օգնել նրան այդ իրավիճակում:
Այս պատմության մեջ երկու բանալի կետ կա: Առաջինը, որը տեղի է ունեցել 1991-ականներին: Այնուհետև Էսկոբարը հաղթանակած դուրս եկավ կոլումբիական իշխանությունների հետ յոթնամյա պատերազմից: Այո՛, նա կորցրեց մի քանի մերձավոր գործընկերների, որոնք օգնեցին նրան ստեղծել կարտել և գլխավորում էին ԱՄՆ-ի ամենաքննված հանցագործների ցուցակը: Փաստորեն, թմրանյութերի տերը ամենից շատ վախենում էր նահանգներին արտահանձնվելուց: Արդյունքում, նրան հաջողվեց պայմանավորվել Կոլումբիայի նախագահ Սեզար Գավիրիայի հետ, որ նա հանձնվի իշխանություններին, եթե նրանք երաշխավորեն, որ նա իր պատիժը կկրի հայրենիքում: Ոստիկանությանը նույնիսկ արգելվում էր մոտենալ Լա Կատեդրալին, որը շքեղ առանձնատուն էր: Եթե Էսկոբարը հետևեր պայմանագրի կետերին, ապա նա կարող էր դուրս գալ և շարունակել այդ պատերազմը:
Էսկոբարի զոհերը ոչ միայն իր մրցակիցներն էին, այլ տնտեսվարության մանր գործընկերները: Պաբլոն նրանց մեղադրում էր գումարի գողացման և յուրացման մեջ: Հրամայեց նրանց տանջամահ անել, իսկ մարմինները՝ վառել: Այս ամենի մասին իմանալով՝ Գավարիան չեղյալ հայտարարեց բոլոր պայմանագրերը, արգելեց Էսկոբարին ամեն ինչ և իսկական որս սկսեց նրա համար: Ամեն ինչ որոշվեց նրա գործընկեր Ջորջ Բուշի անձնական զանգով: Միացյալ Նահանգների նախագահը Կոլումբիայի նախագահին համոզել էր, որ այս գործը պետք է մինչև վերջ ավարտին հասցվի:
Ի՞նչ կփոխվեր
Շատ բան: Պաբլո Էսկոբարը աղքատ Կոլումբիային կվերածեր պատերազմի դաշտի: Թմրամիջոցների հետ պատերազմի ժամանակ Կոլումբիայի հեղափոխական զինված ուժեր, ժողովրդական բանակը և դրանում ընդգրկված ապստամբ խմբավորումները ուժեր կուտակեցին և սկսեցին հարձակողական գործողություններ 90-ականների վերջին: 21-րդ դարի սկզբին Կոլումբիայում հրեշավոր ահաբեկչական հարձակումներն այլևս չեն իրականացվել Էսկոբարի հետևորդների կողմից, այլ Մարքսի և Լենինի հետևորդների կողմից են եղել:
Ի՞նչ կլիներ, եթե Էսկոբարը հետևեր կանոններին: Ազատության մեջ կլիներ 1993 կամ 1994 թվականին: Իրականում, այդ պահից սկսած, նրա ամբողջ կապիտալացումը օրինականացվելու էր: Հավանական է, որ մի օր նա պարզապես կվերցներ իշխանությունը երկրում՝ դառնալով դրանում բռնապետ:
Որպես վերջաբան կարող ենք այսպես ասել, որ Էսկոբարը վերջիվերջո երկիրը կտաներ կործանման, և կզոհվեին հազարավոր մարդիկ:
