Երբ նրանք եկան Մանվել Գրիգորյանի ետևից, ես լռեցի, քանի որ երկրապահ չէի, երբ նրանք եկան Ռոբերտ Քոչարյանի ետևից, ես լռեցի, քանի որ «Իմ կուսակցությունը ժողովուրդն է» կուսակցությունից չէի, երբ նրանք եկան գեներալների ետևից, ես լռեցի, քանի որ զինվորական չէի, երբ նրանք եկան Գագիկ Խաչատրյանի ետևից, ես լռեցի, քանի որ ասելիք չունեի, երբ նրանք եկան Արմեն Գևորգյանի ետևից, ես լռեցի, քանի որ պետական ծառայող չէի, երբ նրանք եկան հանրապետականների ետևից, ես լռեցի, քանի որ հանրապետական չէի, երբ նրանք եկան Գագիկ Բեգլարյանի, Միհրան Պողոսյանի, Գևորգ Կոստանյանի, Վահագն Հարությունյանի, Սեդրակ Առուստամյանի և մյուսների ետևից, ես պարզապես լռեցի, երբ ամեն ինչ տանուլ էր տրված, և ցանկանում էի սխալներս ուղղել, նրանք եկան իմ ետևից: Մի լռեք:
«Անհայտ» քաղաքական գործիչ...
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
