Նիկոլը կրկին քայլում է։
Զաքիյան փողոցից մտավ Ամիրյան, նայում եմ ուղիղ եթերը։ Եվ ոչ մի քաղաքացի, ոչ մի, նրան չբարեւեց, կողքից այնպես են արագ եւ փութկոտ անցնում, որ չտեսնեն նրան, չշփվեն։ Մարդիկ պարզապես «փախչում են», որ հանկարծ չկանգնեցնի եւ չխոսեցնի․․․
Էս ո՞ւր հասար, Նիկոլ, էս ինչ կատարվեց, ոնց փոշիացրիր երկու տարում էն, ինչ, թվում էր, ունեիր։ Այլեւս մի քայլիր, քայլելը քեզ հակացուցված է։ Եվ, հավանաբար, զգալով, որ իրեն այլեւս «չեն նկատում» Հանրապետության հրապարակում, «Կոնվերս» բանկի մոտ ինքն է նախահարձակ լինում, ինչպես միշտ․ «Բարեւ, եղբայր, կարո՞ղ է վարակված ես, հեռու կանգնեք, սոցիալական տարածությունը չեք պահել»․․․ Ինքը դիմակով է, բայց խոսելու պահին հանում է․ «Որ լավ լսեք»։ Իսկական Կարմիր գլխարկի գայլ: Աշխարհ, աշխարհ, ինչի՞ ես կլոր․․
Եվ չասես, թե վիրուսն է մեղավոր․․․․
Վատ սցենար, վատ կատարում, ապաշնորհ կառավարում եւ շատ վատ տեսարաններ։ Շրիշակից ցածր մակարդակ․․․
