Հելյունագործությունը, տասնհինգ կատու պահելը, ճոճվող աթոռին թերթ կարդալը, սենյակում մեկուսացումն ընդամենը ծերության հետ կապված որոշ բաներ են, բայց Posh Club-ի համար «ծեր» բառը նույնիսկ գոյություն չունի:
Ամեն ինչ սկսվեց Սիմոն Քասոնից և Էնի Բոուդենից, ովքեր ցանկանում էին ինչ-որ բան անել իրենց տարեց մոր համար, ով իրեն միայնակ էր զգում: Նրանք կազմակերպեցին թեյի երեկույթ և հրավիրեցին նրա ընկերներին, ովքեր նույնպես 80-90 տարեկան էին:
Այս հանդիպման դրական ազդեցությունն ակնհայտ էր, ուստի Սիմոնն ու Էնին որոշեցին բարձրացնել այն հաջորդ մակարդակի․ նրանք վարձեցին տեղի եկեղեցական սրահը և հրավերներ էին ուղարկում իրենց տարածքում գտնվող բոլոր ավագ քաղաքացիներին:
Համայնքը կայուն աճել է, և այժմ «Փոշ» ակումբը հինգ մասնաճյուղ ունի ամբողջ Լոնդոնում:
Մտածված «դյութիչ կաբարեն տարեցների համար»՝ «Փոշ» ակումբը, ոչնչով չի տարբերվում երիտասարդական ակումբներից, ուր երիտասարդները գնում են: Ճիշտ է, ուժեղ ալկոհոլի փոխարեն նրանք առաջարկում են թեյ, հարուստ խմորեղեն, իսկ սեղանների մոտ ձեռնափայտեր և հենակներ կան:
Ակումբի հիմնական նպատակը տարեցների և երիտասարդների միջև սերտ կապ ստեղծելն է, այդ պատճառով էլ այդ ակումբ կարող է գնալ ցանկացած տարիքի մարդ:
Կարծես The Posh Club-ի գործերը լավ են ընթանում, բայց Դիկիի կամավորը խոստովանում է, որ յուրաքանչյուր հաջող իրադարձություն հնարավոր է եղել անել նվիրատվությունների միջոցով: Դիկին նաև ասում է, որ այլ քաղաքներից մարդիկ նույնպես ցանկանում են այսպիսի ակումբ իրենց բնակավայրում:
