Հնդկաստանը աշխարհի ամենակեղտոտ երկրներից մեկն է։ Տարեկան 63 միլիոն տոննա աղբ է արտադրվում այս երկրում: ՄԱԿ-ի տվյալներով Նյու Դելին աշխարհի ամենաաղտոտված մայրաքաղաքն է:

Խնդիրն այն է, որ Հնդկաստանում դժվար է գտնել աղբարկղեր: Բայց նույնիսկ եթե դրանք լինեին ամենուր, հնդիկները, ամենայն հավանականությամբ, չէին օգտագործի դրանք: 

Հնդկաստանը չունի հավաքագրման և վերամշակման առանձին համակարգ, և աղբավայրերի համար բավարար տարածք չկա:


Երկրում հարյուրհազարավոր մարդիկ զբաղվում են թափոնների տեսակավորմամբ: Հնդկաստանում հատուկ մարդիկ կան, որոնց ներկայացուցիչները` հիմնականում կանայք և երեխաներ, գնում են աղբավայրեր և ընտրում են պլաստմասսե, թափոնային թուղթ, գունավոր մետաղներ, այնուհետև դրանք հանձնում վաճառողներին:

Հնդկաստանի ամենամեծ աղբավայրը, որը հայտնի է «Աղբի լեռ» անվանմամբ, աճում է տագնապալի արագությամբ: Նյու Դելիի արևելյան եզրին գտնվող «Գազիպուր» մարզադաշտն արդեն ընդգրկել է 40 ֆուտբոլի դաշտի հավասար տարածք: Այժմ լեռը հասել է 65 մետրի, հաջորդ տարի այն կհասնի 73-մետրանոց Թաջ Մահալին:


Տարօրինակ սովորությունները, ինչպիսիք են ոտքերի տակ աղբը գցելը, աղբավայրեր կազմակերպելը, ճանապարհների երկայնքով կամ կեսին, գետերի մեջ թափոններ գցելը, ոչ մի կերպ հասկանալի չէ: Օրինակ ՝ քաղաքակիրթ երկրների մեծ քաղաքները նույնպես մարդաշատ են, բայց մարդիկ մեծ կարիքների համար չեն նստում ճանապարհի վրա: Ըստ ԱՀԿ-ի տվյալների՝ Հնդկաստանի բնակիչների մոտ 50%-ը բավարարում է իր ֆիզիոլոգիական կարիքները դրսում: Իսկ հնդկական գնացքներում ուղևորները հոգ են տանում իրենց բնական կարիքների մասին, երբ գնացքը կանգ է առնում հաջորդ կայարանում:

Պատկերացրեք, թե ինչ է լինելու նույն իրավիճակում 15-20 տարի հետո: 20 տարի անց նույնիսկ Հնդկաստանի ամենահամարձակ երկրպագուն չի ցանկանա իր արձակուրդն անցկացնել էկզոտիկ աղբավայրում:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել