Ուիքենդի մեգասռաչի մասին
Գլոբալ առումով խնդիրը տոլերանտության հարթությունում ա: Ինչքանո՞վ է մեր հասարակությունը պատրաստ հանդուրժել մարդկանց, երևույթներ և գաղափարներ, որոնք մեզ թվում են օտարածին կամ սխալ: Արվեստը թողնենք մի կողմ, այդ «փերֆորմանսը» արվեստի հետ, իհարկե, որևէ առնչություն չուներ: Ջահել երեխեք են, գժություն էին անում, ինչ-որ մեսիջ տալիս: Թող գժվեն, իրանց գործնա :
Մարդ գիտեմ՝ դասական բալետ պարող տղամարդուն համարում ա գոմիկ, ու վստահ եմ, որ մեր հասարակության մեջ այդպիսի մարդիկ շատ են: Տոմս պետք չլիներ առնել, կարող ա գային, Օպերայի թատրոնում էլ կիլդիմ սարքեին, զելյոնկա լցնեին:
Հա, ասածս ի՞նչ ա․ պետք ա սկզբից հանրությանը պատրաստել, կրթել, աչքերը բացել, հետո նոր նման պրովոկացիաների գնալ: Դա երկարատև պրոցես է, տարիների: Նենց որ, գազ մի տվեք, կարող ա մնաք տակը:
Իսկ արվեստը, իհարկե, ցենզուրայի չպիտի ենթարկվի: Արվեստը:
Վերջում էլ՝ ժամանակակից արվեստի մասին իմ սիրած անեկդոտը․
- Чем отличается инсталляция от перфоманса? Если ты, допустим, насрал человеку под дверь, а потом уже позвонил в звонок – это инсталляция. А вот если ты сначала человеку позвонил, а когда он вышел из квартиры, то ты сел перед ним и насрал, – это уже перфоманс.
Հ.Գ. Պարզվում ա՝ պետական աջակցություն է ստացել 2,7 մլն դրամի չափով: Այ դա շատ մտահոգիչ է:
