Մենք ունեցել են վատ իշխանություն և վատ ընդդիմություն։
Վատ իշխանությունն ապրում էր իր կյանքով, վատ կյանքով, և այնքան էր կտրված ժողովրդից, որ անգամ անտարբեր էր, թե ինչ են խոսում կամ գրում իր մասին․ դա խոսքի ազատություն էր կոչվում։
Մենք ունեցել ենք վատ ընդդիմություն՝ առանց աշխարհայացքի, ծրագրի և գաղափարների․ դա պոպուլիզմ էր։
2018-ին կատարվեց այն, ինչը մի օր պետք է կատարվեր․ ճահճին փոխարինեցին պոպուլիզմն ու դատարկաբանությունը, կամ ամենապոպուլիստն ու ամենադատարկախոսը։
Դա լավ փորձ է երկրի համար․ «իշխանափոխությունը», «սերնդափոխությունը», «լավ մարդը», «վատ մարդը» սին գաղափարներ են, եթե իրենց մեջ իմաստ ու բովանդակությունը չեն պարունակում։
Դրա գիտակցումը հիմք կհանդիսանա, որ եկող անխուսափելի արտահերթ ԱԺ ընտրությունների ժամանակ ընտրողն այլ պատկերացումներով կկատարի իր ընտրությունը։
