Եվրոպական երկրների հայկական անվանումները միշտ չէ, որ հնչում են այնպես, ինչպես դրանք արտաբերում են տեղաբնիկները։ Ահա թե ինչպես են հնչում այդ անունները և ինչ են իրականում նշանակում։
Բելառուս (Беларусь)
«Белая Русь» անվանումը XIII դարում պատկանում էր այն տարածքներին, որոնց մի մասն այսօր մտնում է Բելառուսի տարածքի մեջ։ Հնարավոր է՝ «белые» բառով բնորոշում էին ռուսական հողերը, որոնք կախյալ չէին ո՛չ թաթար-մոնղոլներից, ո՛չ լիտվացիներից։
Բոսնիա և Հերցեգովինա (Bosnia i Hercegovina)
Բոսնիան առաջացել է Բոսնա գետի անվանումից, իսկ Հերցեգովինան՝ «герцог» բառից, որը համարժեք է հայերեն դուքս բառին։
Վատիկան (Vaticano)
Բլուրը, որի վրա գտնվում է Վատիկանը, հին ժամանակներից ի վեր կոչվում է Vaticanus: Այս վայրը հատկացված էր մարգարեներին։
Լիխտեյնշտեյն
XVIII դարի սկզբին Լիխտեյնշտեյնի (Liechtenstein) հողերը ձեռք բերեց իշխան Հանս-Ադամ Լիխտեյնշտեյնը։ 1719 թ. կազմավորված պետությունը կոչվեց հենց նրա անունով։
Լյուքսեմբուրգ (Lëtzebuerg)
Պետությունն անվանվեց նրա մայրաքաղաքի անունով, որը կառուցվել էր Լյուցիլինբուրգ հին հռոմեական ամրոցի տեղում, ինչն էլ իր հերթին նշանակում է «փոքր քաղաք»։
Մոնակո (Monaco)
Անվանումն առաջացել է հունարեն «մոնոյկոս» բառից։ Այդպես էր կոչվում այն շրջանը, որը հերոս Հերկուլեսի երկրպագության վայրն էր։ Մոնոյկոսը Հերկուլեսի կեղծանուններից մեկն էր։
Ֆրանսիա (France)
Պետությանն անվանումն առաջացել է պետության անվանումից, որը ստեղծվել է Եվրոպայում ֆրանկերի ցեղի կողմից V դարից հետո։
Իսպանիա (España)
Անվանումն առաջացել է փյունիկերեն «Ի-շպանիմ»՝ «նապաստակների ափ» արտահայտությունից։ Ավելի նոր տեսակետի համաձայն՝ անվանումը ծագել է բասկերեն «espana»՝ ելուստ բառից, ինչը կարող է կապված լինել Պիրենեյան թերակղզու տեսքի հետ։
Նորվեգիա (Norge, Noreg)
Հինսկանդինավյան լեզուներում Norðrvegr բառը նշանակում էր «ուղի դեպի հյուսիս»։ Այս ճանապարհով նորմանները դուրս էին գալիս հյուսիսային ծովեր։
