Իհարկե շատ լավ բան է <<Թանգարանային գիշեր>> երևույթը, սակայն թանգարան այցելելու պրոցեսն ինձ համար սրբազան ծես է, որտեղ պետք է քիչ մարդիկ ներկա գտնվեն ու չխանգարեն իմ և արվեստագետի երկխոսությանը....
Թանգարանային գիշերը մեր շատ հայրենակիցների համար ոչնչով չի տարբերվում ապրիլի 24-ից կամ սեպտեմբերի 21-ից, կարևորը տեղ լինի գնալու ընկերներով` բարձրաձայն ծիծաղեն միմյանց հրմշտելով, հնարավորության 
դեպքում էլ` արևածաղիկ կչրթեն.....
Ասածս այն է, որ արդեն համը հանում են......ու նման թոհ ու բոհի մեջ ոչինչ էլ վայելել հնարավոր չէ.....

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել