Էս տղան` Ռոբերտ Աբաջյանը, 18 տարեկան տղա էր, ով իր տված երդումի համաձայն պահպանեց երկրի սահմանը, զոհվեց, այն ժամանակ երբ ես ու իրան 18 տարեկան անմեղ եսիմ ինչ ասողը ու էլի շատերը տունը դիվանին նստած ստատուս էինք գրում ու վախ վուխ անում: 
Էս տղու ու իր նման հերոսների վրա էինք մենք հույս դրել տունը նստած, կամ դիվանին պառկած լացակումած ստատուս գրելու ժամանակ: 
Թե ոնց է զոհվել Ռոբերտը, ինչ է ասել զոհվելուց առաջ դա երկրորդական է, կարևորը այն է, որ Ռոբերտի կյանքի գնով պահվեց մի սահման, մի քանի անասուն ազեր չմտան մեր գյուղեր ու չսպանեցին ծերերին, երիտասարդներին ու փոքրերին: 
Ռոբերտի ու իր նման կռված, կռվող ու դեռ կռվելու տղերքի շնորհիվ ենք այսօր պաշտոններ զբաղեցնում, աշխատում, հաց ուտում,. շնչում, հպրատանում որ հայ ենք:
Էս 18 տարեկան երեխեքի շնորհիվ էր ու շնորհիվ է և լինելու է, որ 0-անսահմանություն տարիքում հայ ժողովուրդը շարունակելու է ապրել: 
Ասածս ինչա`քիթներդ մի խոթեք ձեզնից մեծ թեմաների մեջ:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել