Չեմ վախենում ասել. այո, ես թքած ունեմ այսօր հաղթանակի համար բաժակ բարձրացրած յուրաքանչյուր սպայի ու չինովնիկի վրա, դուք արժանի չեք ոչ հաղթանակի կենաց խմելուն, ոչ էլ ազատ, անկախ պետություն ունենալուն:
Գիտեք ինչո՞ւ, որովհետև հերոսների շիրիմները հանգիստ չեն ննջում, որովհետև իրենց երեխաները քաղցած են, որովհետև իրենց տները կիսախարխուլ են, որովհետև իրենց արյունով կերտած հայրենիքը մատնված է սովի ու անտերության:
Ես թքած ունեմ յուրաքանչյուր շնորհավորհանքի ու տոնախմբության վրա, որովհետև կռված ու արյուն տված տղաները հացի ու դեղի գումար չունեն, իսկ հաստագլուխները յաշիկներով Եռաբլուրում կլոունադա են խաղում:
Եվ վերջապես թքած ունեմ բոլորիդ վրա, երբ հաղթանակներն եք իմ ու քո անում և մի քանի թուլափայով հայրենիք ու պետություն ուրանում...
Հ.Գ. Չմոռանամ... Այն սողունները, որոնք վայնասուն են բարձրացնում, թե նախագահ Տեր-Պետրոսյանը ոչ միայն դեմ է եղել, այլեւ նրանից գաղտնի են ազատագրել Շուշին, չմոռանան նշել նաև, որ իրենց մայրերն էլ իրենց պապաներից գաղտնի են լույս աշխարհ բերել իրենց:
